Józef Hoszowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Hoszowski
major audytor major audytor
Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1897
Dolina

Data i miejsce śmierci

7 września 1967
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

pułk piechoty Nr 9
40 pułk piechoty Dzieci Lwowskich
WSO Nr VI
WSR Kalisz
WSR Równe
WSR Kowel
Sąd Polowy Nr 40

Stanowiska

kierownik sądu
szef sądu polowego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Kawaler Orderu Gwiazdy Rumunii Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny)

Józef Hoszowski[a] (ur. 13 lipca 1897 w Dolinie[1], zm. 7 września 1967 w Krakowie) – major audytor Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 lipca 1897 w rodzinie Mikołaja i Heleny z Wojnarowskich. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 grudnia 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty Nr 9[2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1923 był oficerem 40 pułku piechoty we Lwowie[5][6]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[7]. Po ukończeniu studiów prawa i uzyskaniu stopnia magistra w 1928 pozostając oficerem 40 pułku piechoty, był przydzielony do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr VI we Lwowie[8].

W grudniu 1928 został przeniesiony do korpusu oficerów sądowych w stopniu kapitana audytora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 3,8 lokatą oraz przydzielony macierzyście do kadry oficerów służby sprawiedliwości z równoczesnym przydziałem służbowym do Wojskowego Sądu Rejonowego Równe na stanowisko sędziego śledczego[9]. W 1932 był kierownikiem tego sądu[10]. W 1934 został mianowany podprokuratorem przy wojskowych w sądach okręgowych z równoczesnym przeniesieniem do Prokuratury przy WSO Nr VI na stanowisko podprokuratora[11]. 31 sierpnia 1935 został zwolniony ze stanowiska podprokuratora i mianowany sędzią rejonowym oraz przeniesiony do Wojskowego Sądu Rejonowego Kalisz na stanowisko kierownika sądu[12]. W 1939, w stopniu majora audytora, był kierownikiem Wojskowego Sądu Rejonowego Kowel[13].

W czasie kampanii wrześniowej był szefem sądu polowego nr 40 i szefem służby sprawiedliwości Wołyńskiej Brygady Kawalerii[14][15]. 15 lipca 1944 w Krakowie został wzięty do niemieckiej niewoli i osadzony w Oflagu II D Gross-Born[1]. Po uwolnieniu z niewoli powrócił do kraju[16].

Po wojnie był pracownikiem Krakowskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego[17]. W latach 1953–1956 Wojewódzki Urząd do spraw Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie prowadził w stosunku do jego osoby kontrolę operacyjną w związku z podejrzeniem o sprawowanie funkcji zastępcy sędziego śledczego i zastępcy podprokuratora w Sądzie Okręgowym we Lwowie sprzed 1939 r.[18] Był członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację[17]. Miał żonę[17].

Grobowiec Józefa i Wandy Hoszowskich

Zmarł 7 września 1967 w Krakowie[19]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 11 września 1967 (kwatera LXXVIII-11-21)[17][19].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował, jako „Józef II Hoszowski”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie pułkownika dyplomowanego piechoty Józefa I Hoszowskiego (1889–1939).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Straty ↓.
  2. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 371, 471.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 401.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 431.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 242.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 224.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 217.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 138.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 10.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 311, 886.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 148.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 95.
  13. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 875.
  14. ↑ Nazarewicz 1979 ↓, s. 116.
  15. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 363.
  16. ↑ Straty ↓, został zarejestrowany w Punkcie E nr 4 PUR.
  17. ↑ a b c d Józef Hoszowski. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 214, s. 2, 10-11 września 1967. 
  18. ↑ Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krakowie (1945) 1983–1990. IPN Kr 010/8224. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2018-09-15].
  19. ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. rakowice.eu. [dostęp 2018-09-15].
  20. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  21. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 471.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Hoszowski&oldid=71438796”