Przejdź do zawartości

Józef Małowieski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Małowieski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1892
Strękowo

Data i miejsce śmierci

1 grudnia 1944
KL Stuthoff

Wicemarszałek Sejmu Litwy Środkowej
Okres

od 1922
do 1922

Przynależność polityczna

Rady Ludowe

Poseł na Sejm Litwy Środkowej
Okres

od 1922
do 1922

Przynależność polityczna

Rady Ludowe

Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres

od 1922
do 28 listopada 1922

Przynależność polityczna

Rady Ludowe

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP)
Grób Artura Wiśniewskiego i Józefa Małowieskiego na cmentarzu Powązkowskim

Józef Małowieski (ur. 16 maja 1892 w Strękowie k. Ostrowi Mazowieckiej, zm. 1 grudnia 1944 w KL Stuthoff) – polski polityk, poseł na Sejm Litwy Środkowej, wicemarszałek Sejmu Litwy Środkowej w 1922 roku, poseł na Sejm Ustawodawczy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum w Siedlcach, później studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechnice w Pradze. Podczas studiów w Pradze działał w ZMP „Zet”. Po powrocie ze studiów był nauczycielem matematyki w Gimnazjum Podlaskim. Był członkiem ekspozytury Centralnego Komitetu Narodowego w Siedlcach (XI 1916 – V 1917)[1]. W latach 1919–1920 był komendantem okręgu wileńskiego Towarzystwa Straży Kresowej. Uczestniczył jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej.

8 stycznia 1922 został wybrany posłem na Sejm Litwy Środkowej, reprezentował w nim Rady Ludowe. W tym samym roku (również z ramienia RL) zasiadał w Sejmie Ustawodawczym jako reprezentant okręgu IV (Oszmiana).

Od grudnia 1922 do listopada 1931 r. pracował w Kuratorium Okręgu Szkolnego w Wilnie, ostatnio jako naczelnik wydziału ogólnego. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie pełnił tę funkcję radcy Kuratorium Okręgu Szkolnego. W latach 30. był prezesem Zarządu Głównego Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej. Działał także w Związku Patriotycznym i Związku Seniorów Organizacji Młodzieży Narodowej.

W czasie II wojny światowej pracował w Wydziale Rozdziału i Kontroli Urzędu Wyżywienia przy Zarządzie miasta Warszawy. Był żołnierzem Armii Krajowej, walczył w powstaniu warszawskim. 27 września 1944 r. trafił do niewoli niemieckiej. Dwa dni później został wywieziony do obozu koncentracyjnego Stutthof, gdzie po kilku tygodniach zmarł. Jego grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 15-3-8/9)[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Z. Pająk, O rząd i armię. Centralny Komitet Narodowy (1915–1917), Kielce 2003, s. 246 ISBN 83-7133-208-4.
  2. Cmentarz Stare Powązki: WŁADYSŁAW RYX, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-24].
  3. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 353 „za zasługi około podniesienia drobnego rolnictwa”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jacek Majchrowski: (red.), Kto był kim w II RP, Warszawa 1994.
  • Wileński słownik biograficzny, Henryk Dubowik (red.), Jan Malinowski (red.), Janusz Andruszkiewicz (oprac.), Bydgoszcz: Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, 2002, ISBN 83-87865-28-1, OCLC 830347331.
  • Józef Małowieski. bs.sejm.gov.pl. [dostęp 2020-02-24].