Język maonan
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
30–37 tys. | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mmd | ||
| IETF | mmd | ||
| Glottolog | maon1241 | ||
| Ethnologue | mmd | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język maonan – język należący do grupy dong-shui (kam-sui) tajo-kadajskiej rodziny języków. Używany przez mniejszość Maonan, mieszkającą w Regionie Autonomicznym Guangxi w ChRL. W pierwszej dekadzie XXI w. używało go 30[1]–37 tys.[2] osób. Większość użytkowników była dwujęzyczna, mówiła także po chińsku (chiński był też głównym językiem pisanym). 75% mówiło w maonan w domu i do dzieci, ponad 60% używało go także poza domem, ale użycie się zmniejszało[1].
Nagłosy podniebienne, wargowe i glottalizowane prenasalizowane; wygłosy nosowe i zwarte. Język tonalny, posiada sześć tonów (w sylabach zakończonych spółgłoską lub zwarciem krtaniowym – tylko dwa); szyk zdania typu SVO. Blisko spokrewniony z językami mulam i dong. Do zapisu używa się alfabetu łacińskiego. Nauczany w szkołach podstawowych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c M. Paul Lewis (red.), Maonan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 16, Dallas: SIL International, 2009 [dostęp 2010-11-09] (ang.).
- ↑ Walter Schearer, Hongkai Sun: Speakers of the Non-Han Languages and Dialects of China. Lewiston: Edwin Mellen Press, 2002, s. 79. ISBN 0-7734-7306-8.