Kuangsi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kuangsi-Czuang
Guangxi-Zhuang
region autonomiczny
ilustracja
Państwo

 Chiny

Siedziba

Nanning

Kod ISO 3166-2

CN-45

Gubernator

Lan Tianli[1]

Powierzchnia

237 600 km²

Populacja (2020)
• liczba ludności


50 126 804[2]

• gęstość

210 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba prefektur

14

Liczba powiatów

109

Liczba gmin

1396

Położenie na mapie Chin
Położenie na mapie
Strona internetowa

Region Autonomiczny Kuangsi-Czuang[3] (Guangxi wym. /kwàŋ.ɕí/; chiń. upr. 广西壮族自治区; chiń. trad. 廣西壯族自治區; pinyin Guǎngxī Zhuàngzú Zìzhìqū) – region autonomiczny w południowej części Chin. Kuangsi graniczy z prowincjami: Junnan na zachodzie, Kuejczou na północy, Hunan na północnym wschodzie, Guangdong na południowym wschodzie. Na południowym zachodzie ma wspólną granicę z Wietnamem a od południa przylega do Zatoki Tonkińskiej.

Region jest największym w Chinach skupiskiem Zhuangów, największej mniejszości narodowej w kraju.

Kuangsi ma w przeważającej części charakter górzysty (góry Nanling, Yuecheng, Haiyang, Dayao, Daming, Duyao, Fenghuang). Panuje tu klimat subtropikalny (lato długie i gorące). Średnia roczna temperatura od 17 do 23 °C, opady od 1250 do 1750 mm.

Podstawą gospodarki regionu jest rolnictwo. Uprawia się tu takie rośliny jak: ryż, kukurydza, bataty, pszenica oraz trzcina cukrowa i orzeszki ziemne. Występują złoża: cyny, manganu, indu. Główne gałęzie przemysłu to: przemysł spożywczy, włókienniczy, odzieżowy, maszynynowy, chemiczny, hutnictwo żelaza i innych metali. Rozwój gospodarczy Kuangsi pozostaje w cieniu szybko rozwijającej się sąsiedniej prowincji Guangdong.

W Kuangsi od 500 lat odbywają się coroczne walki koni z okazji chińskiego Nowego Roku[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lan Tianli appointed acting chairman of China's Guangxi [dostęp 2021-05-21] (ang.).
  2. Communiqué of the Seventh National Population Census (No. 3) [dostęp 2021-05-21] (ang.).
  3. Tradycyjna polska nazwa (egzonim) zalecana przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych; w polskiej literaturze powszechnie stosowana jest również forma chińska (endonim) w zlatynizowanym zapisie pinyinGuangxi-Zhuang.
  4. Walki koni w Chinach. tvn24.pl, 2009-02-08. [dostęp 2012-09-23]. (pol.).