Język taabwa
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
382 tys.[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tap | ||
| IETF | tap | ||
| Glottolog | taab1238 | ||
| Ethnologue | tap | ||
| WALS | tbw | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język taabwa (także jako język ichitaabwa, rungu, taabua, tabwa) – język z rodziny bantu używany na południowo-wschodnim wybrzeżu jeziora Tanganika w kongijskiej prowincji Katanga i północno-wschodniej Zambii[1][2].
W 1982 roku mówiło nim 382 tys. osób, w tym ok. 250 tys. Kongijczyków[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Taabwa, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [dostęp 2013-10-25] (ang.).
- ↑ Jouni Filip Maho: New Updated Guthrie List Online. 2009-06-04. [dostęp 2013-10-25].