Języki Madagaskaru

Francuskojęzyczne napisy w Antananarywie, stolicy kraju

Tabliczka z napisami w językach malgaskim, francuskim i angielskim

Języki Madagaskaru – języki używane w afrykańskim państwie Madagaskar.

Język malgaski, używany ogólnie na całym terytorium wyspy, wywodzi się z grupy języków malajsko-polinezyjskich. Nie jest on jednakże jedynym językiem urzędowym Madagaskaru, gdyż funkcję tę pełni również francuski. Madagaskar należy do krajów frankofońskich. Edukacja dzieci w tej dawnej kolonii francuskiej odbywa się właśnie w tym języku.

Pierwsza konstytucja Madagaskaru została uchwalona w 1958 r. Uznała zarówno język malgaski, jak i język francuski za oficjalne języki Republiki Malgaskiej.

Kolejna ustawa zasadnicza tego kraju, którą uchwalono w 1992, nie wymieniała już w przeciwieństwie do poprzedniczki żadnych języków urzędowych. Zamiast tego nadała językowi malgaskiemu miano języka narodowego. Jednakże wiele źródeł podaje w dalszym ciągu, że i język malgaski, i język francuski są oficjalnymi językami tego kraju, i de facto oba nimi są. W kwietniu 2000 r. obywatel podniósł kazus prawny publikacji oficjalnych dokumentów w języku francuskim. Działania takie uznał za niekonstytucyjne, jednakże organ odpowiedzialny za zgodność prawa stanowionego z ustawą zasadniczą przyjrzał się tej sprawie i zauważył, że nieobecność prawa normującego te kwestie powoduje, że francuski nadal posiada status języka urzędowego.

W Konstytucji opracowanej w 2007 język malgaski pozostał językiem narodowym. Wprowadzono natomiast aż trzy języki urzędowe: malgaski, francuski i angielski. Ten ostatni włączono go grupy języków posiadających ten status, po części kierując się chęcią poprawy relacji z sąsiadującymi krajami używającymi tego języka, jak też w celu wsparcia bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Jednakże nie trwało to długo. Język angielski został usunięty z listy języków urzędowych ujętych w konstytucji poprzez głosowanie w referendum z 2010 roku. Niemniej jego wynik nie został uznany przez opozycję polityczną ani przez społeczność międzynarodową. Krytykowano je za brak transparentności i włączenie w organizację wyborów High Transitional Authority.