Kōhō Kennichi

Kōhō Kennichi
高峰顯日
	; Kōhō Kennichi
Data i miejsce urodzenia	1241 ; Kioto?
Data śmierci	1316
Szkoła	rinzai
Linia przekazu; Dharmy zen	Mi’an Xianjie
Nauczyciel	Wuxue Zuyuan
Następca	Musō Soseki
Zakon	zen

Kōhō Kennichi (ur. 1241, zm. 1316; jap. 高峰顯日) – japoński mistrz zen szkoły rinzai, poeta zen.

Życiorys

Był najstarszym synem cesarza Go-Sagi (後嵯峨, pan. 1242-1246). Początkowo studiował buddyzm szkoły tendai. Potem praktykował zen u Enniego Ben’ena oraz u chińskiego mistrza chan działającego w Japonii Wuana Puninga (1197–1276). Następnie został uczniem chińskiego mistrza Wuxuego Zuyuana (1226–1286), którego wpływową linię przekazu nazywa się bukkō-ha^[a]. Kōhō został jego spadkobiercą^[1].

Kōhō, który miał tendencję do ascetyzmu i mimo pochodzenia, do separowania się od wszelkiej władzy, przekształcił w 1283 roku odległy klasztor Ungan^[b](雲岸寺) w Nasu, należący do frakcji shugendō szkoły tendai, w klasztor zen. Był niewątpliwie mistrzem, który jest odpowiedzialny za rozwój zenu synkretycznego, bowiem mieszał praktyki ezoteryczne z praktykami zen, jednak przyczynił się do popularyzacji zenu we wschodnich prowincjach Japonii^[1].

Przebywał w tym klasztorze ponad 30 lat. Jego sława rosła i miał 3000 uczniów. Jego najsłynniejszym uczniem był Musō Soseki (1275–1351), który specjalnie odbył daleką podróż do Ungan-ji, żeby zostać jego uczniem. Jednak okazało się, że mistrz Kōhō udał się do Kamakury. Spotkali się w tym mieście w 1303 roku, w klasztorze Manju, którego mistrz Kōhō był opatem.

W 1305 roku, po osiągnięciu wielkiego oświecenia przez Musō w maju podczas pobytu w Usubie spotkali się ponownie i mistrz Kōhō potwierdził jego oświecenie certyfikatem (jap. inka) oraz wyznaczył go na swojego następcę^[2].

Kōhō został także opatem Kenchō-ji, po mistrzu Wuxue Zuyuanie. Jednak jego bazą był zawsze klasztor Ungan.

Przed śmiercią napisał wiersz:

Odejście siedząc lub stojąc jest tym samym.

Wszystko, co zostawię za mną

Jest stertą kości.

W pustej przestrzeni kręcę się i wzbijam,

I zniżam się z grzmotem pioruna

Do morza.

Mistrz zen Kōhō Kennichi zmarł 20 dnia 10 miesiąca 1316 roku. Otrzymał tytuł Bukkoku Kokushi.

Wiersz

Białe chmury

Na szczytach gór

Wskazują połowę drogi do krytej słomą chatki

O której myślałem, że jest zbyt ciasna

Nawet dla mnie

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

49/22. Huqiu Shaolong (1077–1136)
- 50/23. Ying’an Tanhua (1103–1163)
  - 51/24. Mi’an Xianjie (1118–1186)
    - 52/25. Songyuan Chongyue (1139–1209
      - 53/26. Yun’an Puyan (1156–1226)
        54/27. Xutang Zhiyu (1189–1269)
        55/28/1. Nampo Jōmyō (1235–1309) Japonia. Szkoła rinzai.
    - 52/25. Po’an Zuxian (1136–1211)
      - 53/26. Wuzhun Shifan (Yuanjiao) (1177–1249)
        54/27. Wuxue Zuyuan (1226–1286) (także Foguang)
        55/28/1. Mugai Nyodai (1223–1298) mniszka, pierwsza mistrzyni zen
        
        55/28/1. Kōhō Kennichi (1241–1316) Japonia.
        56/29/2. Musō Soseki (1275–1351)
        57/30/3. Mukyoku Shigen (1282–1359)
        58/31/4. Donchū Dōhō (1365–1498)
        
        57/30/3. Shun'oku Myōha (1311–1388)
        
        57/30/3. Chūgan Engetsu (1300–1375)
        
        57/30/3. Gidō Shūshin (1325–1388)
        
        57/30/3. Zekkai Chūshin (1336–1405)
        58/31/4. Ishō Tokugan (bd)
        59/32/5. Zuikei Shūhō (1391–1473)
        
        59/32/5. Kisei Reigen (1403–1488)
        
        55/28/1. Kian Soen (1261–1313)) Japonia.
        
        55/28/1. Muchaku (ur. 1243) Japonia. Mniszka
        
        55/28/1. Hōjō Tokimune (1251–1284) Japonia.
        
        55/28/1. Ichiō Inkō (1210–1281)Japonia
        
        54/27. Wu’an Puning (1197–1276)
        55/28/1. Hōjō Tokiyori (1227–1263) Japonia
        
        54/27/1. Enni Ben’en (1201–1280) Japonia (Tōfuku-ji)
        55/28/2. Tōzan Tanshō (1231–1291) (Tōfuku-ji)
        56/29/3. Kokan Shiren (1278–1346)
        
        55/28/2. Mukan Fumon (Gengo) (1212–1291) (Tōfuku-ji), założyciel Nanzen-ji
        
        55/28/2. Hakuun Egyō (bd) (Tōfuku-ji)
        
        55/28/2. Sansō E’un (1231–1301) (Tōfuku-ji)
        
        55/28/2. Zōsan Junkū (1233–1308) (Tōfuku-ji)
        
        55/28/2. Chigotsu Daie (1229–1312) (Tōfuku-ji)
        
        55/28/2. Jikiō Chikan (1245–1322) (Tōfuku-ji)
        
        55/28/2. Mujū Dōgyō (1226–1313)
        
        55/28/2. Sōhō Sōgen (1262–1335)
        
        55/28/2. Jinshi Eison (1195–1272)
        
        54/27. Wanji Xingmi (bd)
        55/28. Yishan Yining (1217–1317)
        56/29/1. Kokan Shiren (1278–1346) Japonia
        
        56/29/1. Sesson Yūbai (1290–1346) Japonia
        
        54/27. Xueyan Huilang (bd)
        55/28. Gaofeng Yuanmiao (1238–1295)
        56/29/1. Zhongfeng Mingben (1263–1323) Japonia
        57/29. Tianru Weize (zm. 1354)
        
        57/30/2. Kosen Ingen (1295–1374) Japonia
        
        55/28. Qi’an Zongxin (bd)
        56/29. Shiwu Qinggong (1272–1352)
        57/30/1. T'aego Poŭ (1301–1382) Korea. Szkoła imje
        
        57/30/1. Paegun Kyŏnghan (1298–1374) Korea

Uwagi

↑ Nazwa powstała od pośmiertnego tytułu, który otrzymał - Bukkō zenji (Mistrz zen Światła Buddy)
↑ Opatem tego klasztoru był mistrz zen i poeta Butchō Kashō (仏頂和尚), nauczyciel słynnego poety Bashō Matsuo. Klasztor położony jest w Ōtawara, Prefektura Tochigi, 36°51'7.12"N 140°12'35.22"E

Przypisy

↑ ^a ^b Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: a History. Japan. Str. 35
↑ Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: a History. Japan. Str. 158

Bibliografia

Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. Japan''. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 509. ISBN 0-02-908250-1.

[1] Nazwa powstała od pośmiertnego tytułu, który otrzymał - Bukkō zenji (Mistrz zen Światła Buddy)

[3] Opatem tego klasztoru był mistrz zen i poeta Butchō Kashō (仏頂和尚), nauczyciel słynnego poety Bashō Matsuo. Klasztor położony jest w Ōtawara, Prefektura Tochigi, 36°51'7.12"N 140°12'35.22"E

[ReferenceA-2] Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: a History. Japan. Str. 35

[4] Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: a History. Japan. Str. 158

[a]

[1]

[b]

[2]