Kamienica Józefa Rosenthala w Łodzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Józefa Rosenthala
Symbol zabytku nr rej. A/69 z 20.01.1971
Ilustracja
Kamienica Józefa Rosenthala, 2018
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Adres

ul. Piotrkowska 46

Kondygnacje

2

Ukończenie budowy

II poł. lat 60. XIX w.

Pierwszy właściciel

Józef Rosenthal

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Józefa Rosenthala”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Józefa Rosenthala”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Józefa Rosenthala”
Ziemia51°46′17″N 19°27′22″E/51,771389 19,456111

Kamienica Józefa Rosenthalakamienica znajdująca się w Łodzi przy ul. Piotrkowskiej 46[1]. Została wpisana do rejestru zabytków nieruchomych województwa łódzkiego 20 stycznia 1971 z numerem A/69[2] oraz do Gminnej Ewidencji Zabytków miasta Łodzi z numerem 964[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Fragment kamienicy na fotografii Bronisława Wilkoszewskiego, 1896

Pierwotnie posesje nr 46 i 48 obejmowała jedna duża działka, mająca do 1850 roku nr porządkowy 192, a następnie (jako nr hipoteczny) 262[4]. Po 1850 roku duża działka została podzielona[4]. W połowie lat 60. właścicielem domu był Józef Rosenthal[1]. Na części działki, pod nowym nr hipotecznym 262a[4][5], w II poł. lat 60. XIX wieku została wybudowana jednopiętrowa, murowana kamienica[6]. Od lat 80. XIX wieku właścicielem nieruchomości był aptekarz, Fryderyk Müller[5], który od 1883 roku prowadził tu aptekę przeniesioną z Piotrkowskiej 33.

Przejściowo (przed 1893[7] do 1899 roku[8]) w kamienicy mieścił się skład fortepianów i pianin oraz księgarnia nut i melodyków firmy „Gebethner i Wolff”. Obok księgarni filię miał „Kurier Codzienny” publikujący kronikę łódzką[9] i „Tygodnik Ilustrowany”[5], co zostało uwiecznione na fotografii Bronisława Wilkoszewskiego z 1896 roku. W 1897 roku, podczas kilkumiesięcznego pobytu w Łodzi celem zbierania materiałów i pisania „Ziemi obiecanej”, początkowo mieszkał przy Piotrkowskiej 46 Władysław Reymont. Ponadto w kamienicy mieścił się skład fabryki wyrobów bawełnianych Karola Steinerta[5]. Na posesji znajdowało się również atelier fotograficzne H. Petri oraz na przestrzeni lat wiele innych składów materiałów włókienniczych[7].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Architektura elewacji jednopiętrowej kamienicy jest eklektyczna z elementami klasycystycznymi i renesansowymi. Dom wyróżnia się harmonijną fasadą. Na osi fasady w ryzalicie znajduje się balkon i gzymsy wieńczące ze sztukaterią. Nad oknami są ozdobne gzymsy, a brama zamknięta półkoliście[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 73, ISBN 978-83-939822-4-0.
  2. Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. nid.pl, 2011-12-31. s. 43. [dostęp 2018-12-26].
  3. Wykaz kart adresowych gminnej ewidencji zabytków miasta Łodzi. Załącznik do zarządzenia Nr 7257/VII/17 Prezydenta Miasta Łodzi z dn. 20 listopada 2017 r.. uml.lodz.pl, 2017-11-20. s. 37. [dostęp 2018-01-02].
  4. a b c Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 219, ISBN 978-83-939822-4-0.
  5. a b c d Piotrkowska 46 [online], piotrkowska-nr.pl [dostęp 2018-12-27].
  6. a b Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 193–194, ISBN 978-83-939822-4-0.
  7. a b Piotrkowska 46 – „Dom Müllera”. baedekerlodz.blogspot.com. [dostęp 2018-12-27].
  8. Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 157, ISBN 978-83-939822-4-0.
  9. Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer pierwszy. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-4-3.