Przejdź do zawartości

Kamienica Oszera Kohna w Łodzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Kamienica Oszera Kohna)
Kamienica Oszera Kohna
Zabytek: nr rej. ZS-2/27 z 8.07.1964 oraz A/27 z 20.01.1971[1]
Ilustracja
Widok kamienicy obecnie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Adres

ul. Piotrkowska 43

Styl architektoniczny

secesja

Architekt

Gustaw Landau-Gutenteger

Kondygnacje

3

Rozpoczęcie budowy

1870

Ważniejsze przebudowy

1901

Kolejni właściciele

Oskar Kon

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Oszera Kohna”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Oszera Kohna”
Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Oszera Kohna”
Ziemia51°46′15,80″N 19°27′21,43″E/51,771056 19,455953
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Oszera Kohna – kamienica przy ulicy Piotrkowskiej 43 w Łodzi[2] (w latach 1850–1891 ul. Piotrkowskiej 265[3]), należąca na przełomie XIX i XX wieku do Oszera Kohna[2].

Pod względem chronologicznym jest to pierwsza secesyjna kamienica w architekturze Łodzi[4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kamienica powstała w latach siedemdziesiątych XIX wieku. W 1901 otrzymała w wyniku przebudowy charakter secesyjny[2][5], tworząc na fasadzie jedną z najpiękniejszych kompozycji secesyjnych w architekturze miasta[4], z kopułą zwieńczoną bukietem z liści i kwiatów. Przebudowę zaprojektował mający w tym budynku swoją pracownię architekt Gustaw Landau-Gutenteger[2][5]. Swoją siedzibę miało w kamienicy Towarzystwo Wzajemnego Kredytu, a mieszkańcami domu byli m.in. Juliusz Heinzel oraz Gustaw Landau-Gutenteger[2]. Typowe dla secesji berlińskiej są obramienia okien przypominające pnie drzew i nadproża pokryte stylizowanymi liśćmi[2].

Od 2 października 1887 w mieszkaniu adwokata Emila Holca funkcjonowała prowadzona przez niego[6][7] „Czytelnia Łódzka”, jedna z pierwszych bibliotek w Łodzi[7]. W 1888 było w niej zapisanych około 80 czytelników, a jej księgozbiór obejmował ponad 200 książek[8].

W podwórzu kamienicy od 1899 istniała Synagoga Eliakima Gliksmana i Jakuba Jankielewicza[9][5].

Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod numerem ZS-2/27 z 8.07.1964 oraz A/27 z 20.01.1971[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2020-02-07].
  2. ↑ a b c d e f Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 191, ISBN 978-83-939822-4-0.
  3. ↑ Monika Czechowicz, Numeracja ulicy Piotrkowskiej [online], baedeker łódzki, 1 marca 2017 [dostęp 2023-10-21].
  4. ↑ a b Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer pierwszy. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-4-3.
  5. ↑ a b c Kamienica Oszera Kohna. wyborcza.pl. [dostęp 2017-08-24].
  6. ↑ Słownik biograficzny adwokatów polskich, Wydawn. Prawnicze, 1981 [dostęp 2023-10-19] (pol.).
  7. ↑ a b Świat ksiązki, Wydawnictwo "Alfa.", 1988 [dostęp 2023-10-19] (pol.).
  8. ↑ Świat ksiązki, Wydawnictwo "Alfa.", 1988 [dostęp 2023-10-19] (pol.).
  9. ↑ Kamienica Oszera Kona ul. Piotrkowska 43. Wirtualny Sztelt. [dostęp 2017-08-24].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamienica_Oszera_Kohna_w_Łodzi&oldid=73035293”