Kamienica Tekielskiego w Rzeszowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Tekielskiego
Symbol zabytku nr rej. A-1168 z 2.07.2013
Ilustracja
Kamienica od strony al. Lubomirskich
Państwo

 Polska

Miejscowość

Rzeszów

Adres

ul. 3 Maja 32

Typ budynku

kamienica

Styl architektoniczny

secesja

Architekt

T. M. Tekielski

Kondygnacje

5

Rozpoczęcie budowy

1910

Pierwszy właściciel

Tekielscy

Położenie na mapie Rzeszowa
Mapa konturowa Rzeszowa, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Tekielskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamienica Tekielskiego”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Tekielskiego”
Ziemia50°02′01″N 22°00′17″E/50,033611 22,004722

Kamienica Tekielskiego – kamienica mieszcząca się przy ulicy 3 Maja pod numerem 32 w Rzeszowie.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Kamienica Tekielskiego to narożny budynek znajdujący się na złączeniu głównego miejskiego deptaku - ulicę 3. Maja z ulicą Zamkową. Najwyższy ściana kamienicy (skośne naroże) znajduje się ponadto na wprost alei Lubomirskich. Posesja, na której wybudowano dom początkowo był własnością rodziny Fechtdegenów. W 1910 roku parcelę zakupił rzeszowski architekt Mateusz Tadeusz Tekielski, który wcześniej stworzył zabudowę willową przy pobliskiej alei Pod Kasztanami i kilka innych realizacji w mieście[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Zaprojektował on dla siebie wysoki 5-kondygnacyjny, podpiwniczony budynek w stylu secesji z pojedynczym wejściem od ul. Zamkowej. Plan obiektu w dużej części zdeterminował kształt działki – Tekielski projektując fasadę budynku dopasował go do biegu ulic, w taki sposób, że kamienica zyskała plan zbieżnego wielokąta. Przedni trakt jest również nieregularny, przechodzi on w dwie oficyny. 2 klatki schodowe umieszczono natomiast w trakcie tylnym.

Dopasowanie to spowodowało ponadto podzielenie fasady na trzy części. Skośnie usytuowana, najwyższa posiada charakterystyczne flankowanie przez słupki zakończone kulami. Trójkątny szczyt wieńczy kartusz i emblematem architekta i jego żony (T. T. J. - Tekielscy Tadeusz i Jadwiga), opleciony bogatym ornamentem roślinnym. Poniżej znajduje się trójdzielna kompozycja okien o nierównej wysokości z łacińską sentencją – Sibi et posterati (Sobie i potomności) i datą budowy (1910 r.).

Równomierny rozkład okien w siatce 3 x 4 celowo zaburzony został przez dodanie od strony 3 Maja dużego wykuszu nad którym nadstawiono pojedynczą balkonową loggię krytą stromym dachem. Od strony Zamkowej na wysokości w. w. wykuszu znalazła się loggia analogiczna do poprzedniej, jednak nie jest ona kryta skośnym dachem, w zamian służy za podstawę do niewielkiego balkonu na 2. piętrze budynku. Obie konstrukcje wsparte są na trzystopniowych kroksztynach, występujących z elewacji na wysokości połowy parteru.

Fasady boczne kamienicy są symetryczne. W połowie pierwszego piętra zaznaczony jest płytki wykusz wsparty na kroksztynach z 3 oknami o nierównej szerokości. Charakterystyczna jest również kompozycja portalu wejściowego umieszczonej od strony ulicy Zamkowej. Bogato zdobiony kamienny portal wypełniają półokrągłe, dwuskrzydłowe drewniane drzwi z metalową kratą (bliźniacze do drzwi Kamienicy Czyncielów w Krakowie – od strony Placu Mariackiego). Od strony ul. Zamkowej budynek łączy się z zaprojektowaną najprawdopodobniej również przez Tekielskiego kamienicą narożną Zamkowa-Zygmuntowska z ok. 1935 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rzeszowskie ulice i okolice. Marek Czarnota. Rzeszów: Mitel, 2001, s. 25. ISBN 978-83-11-11912-3.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dzieje Rzeszowa. Feliks Kiryk (red.). T. 2. Rzeszów: 1998.
  • Barbara Tondos: Architektura Rzeszowa w Okresie Autonomii Galicyjskiej. Rzeszów: Akces, 1997. ISBN 978-83-907343-0-9.