Przejdź do zawartości

Kamienica pod Lwem w Toruniu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica pod Lwem
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń

Adres

Rynek Staromiejski 36

Typ budynku

kamienica

Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica pod Lwem”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica pod Lwem”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica pod Lwem”
Ziemia53°00′37″N 18°36′19″E/53,010278 18,605278

Kamienica pod Lwem (również Glazurowa[1], Dom Glazurowy, niem. Glasenhaus[2]) – kamienica znajdująca się przy Rynku Staromiejskim 36 w Toruniu.

Kamienica została wzniesiona w XIV wieku[3][4]. Po 1468 roku częściowo należała do Mikołaja Kopernika, ławnika i ojca astronoma[2][3]. Druga połowa domu pozostawała (od końca XIV wieku) w posiadaniu rodu Watzenrodów, z których wywodziła się żona Kopernika Barbara[5]. Prawdopodobnie w tym domu (a nie w kamienicy przy ul. Kopernika 15) urodził się astronom Mikołaj Kopernik. Po śmierci Kopernika seniora budynek odziedziczyła wdowa i jej dzieci. W następnych latach kamienica należała do Bartłomieja Gertnera, męża siostry Mikołaja[6].

W średniowieczu kamienica była pokryta glazurowanymi cegłami[1]. Od nich prawdopodobnie pochodzi pierwotna nazwa kamienicy „Glazurowa”, używana do ok. 1643 roku[1][2]. Nowa nazwa pojawiła się w połowie XVII wieku, gdy kamienica otrzymała manierystyczną elewację. Szczyt był zdobiony ornamentem typu niderlandzkiego i uwieńczony rzeźbą lwa[1].

W latach 1895–1896 kamienica została rozbudowana w ramach utworzenia domu towarowego Moritza Simona Leisera[7]. Nowy obiekt zaprojektowany przez zamieszkującego w Berlinie żydowskiego architekta Maxa Fraenkla(inne języki) ma formy neogotyckie[8]. Inwestycję prowadzili Adolf i Isidor Leiserowie, prawdopodobnie synowie Moritza. Podczas prac zniszczono malowidła z czasów gotyku[7]. Oddany do użytku dom handlowy był największym i jednym z najbardziej reprezentacyjnych sklepów w Toruniu[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Kamienica Pod Lwem (Glazurowa; Rynek Staromiejski 36). turystyka.torun.pl. [dostęp 2023-11-29].
  2. ↑ a b c Duda, Herdzin i Superczyński 2023 ↓, s. 10.
  3. ↑ a b Gąsiorowska i Gąsiorowski 1971 ↓, s. 51.
  4. ↑ Gmina Miasta Toruń, Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025 [online], 2021, s. 99.
  5. ↑ Duda, Herdzin i Superczyński 2023 ↓, s. 10, 57.
  6. ↑ Duda, Herdzin i Superczyński 2023 ↓, s. 57.
  7. ↑ a b Pszczółkowski 2019 ↓, s. 61.
  8. ↑ Pszczółkowski 2019 ↓, s. 60, 62.
  9. ↑ Pszczółkowski 2019 ↓, s. 62.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Michalina Duda, Beata Herdzin, Mateusz Superczyński, Kiedy Ziemia przestała być centrum Wszechświata. Kopernikana w Archiwach Państwowych, Toruń: Archiwum Państwowe, 2023, ISBN 978-83-64630-61-3.
  • Maria Gąsiorowska, Eugeniusz Gąsiorowski, Toruń. Przewodnik, Toruń: Sport i Turystyka, 1971.
  • Michał Pszczółkowski, B jak Burdecki – T wie Tilk – L wie Leiser. Inicjały na fasadach jako świadectwo wielokulturowej codzienności Torunia, [w:] Katarzyna Kluczwajd, Michał Pszczółkowski (red.), Zabytki toruńskie młodszego pokolenia. Toruńskie miejsca do mieszkania i (za)pamiętania: domy, pomniki, cmentarze, Toruń: Stowarzyszenie Historyków Sztuki, 2019, ISBN 978-83-953155-4-1.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamienica_pod_Lwem_w_Toruniu&oldid=75018289”