Kamienica przy ulicy Archidiakońskiej 3 w Lublinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Archidiakońska 3
Symbol zabytku nr rej. A/526 z 06.09.1971[1]
Ilustracja
Kamienica Archidiakońska 3
Państwo

 Polska

Miejscowość

Lublin

Typ budynku

kamienica miejska

Styl architektoniczny

renesansowa

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

XVI w.

Pierwszy właściciel

Marcin Sellator

Położenie na mapie Lublina
Mapa konturowa Lublina, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Archidiakońska 3”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Archidiakońska 3”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Archidiakońska 3”
Ziemia51°14′53,4″N 22°34′10,2″E/51,248167 22,569500

Kamienica Archidiakońska 3 – zabytkowa dwupiętrowa kamienica na Starym Mieście w Lublinie. Wpisana do rejestru zabytków pod numerem A/526 z dnia 06.09.1971. Została zbudowana w XVI wieku. Znajduje się w zwartym ciągu zabudowy ulicy Archidiakońskiej, pomiędzy zabytkowymi kamienicami numer 1 i numer 5. Kamienica posiada jedną kondygnację piwnic.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kamienica przy ul. Archidiakońskiej 3 była po raz pierwszy notowana w znanych źródłach w roku 1522 jako własność Marcin Sellatora (Siodlarzowi), który na odkupionym od Mikołaja Woysznowskiego placu postawił dom drewniany. W rękach rodziny Siodlarzy plac oraz istniejące na nim zabudowanie pozostawały do 1564 roku. W 1599 roku lubelski złotnik wykupił części należące do różnych spadkobierców. W 1600 roku częściowo murowany dom odkupił Łukasz Smażyc. W wieku XVII posiadłość kilkakrotnie zmieniała właścicieli, aby na przełomie XVII i XVIII wieku znaleźć się w rękach dominikanów. Po powstaniu styczniowym i ograniczeniu działalności klasztoru przez władze rosyjskie, w 1868 roku posiadłość została przejęta na rzecz Skarbu Królestwa Polskiego.

W 1936 roku budynek stał się własnością Pedagogium Szkolnego, a po II wojnie światowej i przejęciu przez Skarb Państwa od 1947 roku w budynku mieścił się internat Państwowego Liceum Pedagogicznego. W 1971 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków. W najbliższym czasie jest planowany jej remont[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 66 [dostęp 2014-02-28].
  2. Aleksandra Dunajska: Lublin: Kamienice na Starym Mieście wypiękniały za pieniądze z UE. [w:] Kurier Lubelski [on-line]. Polska Press sp. z o.o., 2012-09-28.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]