Kamienica przy ulicy Kuźniczej 65-66 we Wrocławiu
 nr rej. A/1599/219 z 30.12.1970[1]
| |
 Kamienica przy ulicy Kuźniczej 65-66 we Wrocławiu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Kuźnicza 65-66 |
| Styl architektoniczny |
klasycyzm |
| Architekt |
Emil Kaliski |
| Kondygnacje |
trzy |
| Rozpoczęcie budowy |
ok. 1600 |
Położenie na mapie Polski  | |
| 51,110738°N 17,033454°E/51,110738 17,033454 | |
Kamienica przy ulicy Kuźniczej 65-66 – zabytkowa kamienica przy ulicy Kuźniczej we Wrocławiu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zachowane relikty odkryte w rejonie posesji 65-66 pochodzą z XIV i XV wieku. Na działkach znajdowały się wąskie dwu lub trzyosiowe budynki w układzie szczytowym[2]. Około 1600 roku na działce nr 65-66 wzniesiono renesansową kamienicę[3].
Po 1945 roku[edytuj | edytuj kod]
Podczas działań wojennych w 1945 roku ciąg kamienic od numeru 60 do 66 uległa poważnym zniszczeniom. Jedynie renesansowa kamienica nr 60 nadawała się do odrestaurowania; pozostałe budynki zostały wyburzone, w tym kamienica nr 65 i 66. W latach 1954-1956 w ich miejsce wzniesiono skromne klasycystyczne, czteroosiowe kamienice według projektu architekta Emila Kaliskiego. Kamienice zostały cofnięte o jeden trakt względem pierwotnej linii zabudowy[2].
W kamienicę nr 65 wbudowano duży renesansowy portal pochodzący pierwotnie z umocnień miejskich; być może służył jako obramienie bramy kazamatowej. Portal datowany jest na 1595 rok a jego wykonanie przypisuje się Hansowi Schneiderowi von Lindau[4]. W drugiej połowie XIX wieku, po rozebraniu umocnień Wrocławia[4], portal został wstawiony w fasadę kamienicy znajdującej się przy ulicy Najświętszej Marii Panny 2 [5]. W 1945 roku kamienica uległa zniszczeniu a uratowany portal został wstawiony w elewację kamienicy nr 65 przy ul. Kuźniczej. Portal posiada szeroki łuk nad otworem bramnym a po obu jego stronach znajdują się pilastry. Całość opięte jest wykrępowanym masywnym boniowaniem, na których widoczne są wytłaczane motywy przypominające te z portalu Bastionu Ceglarskiego i z zamku w Oleśnicy. Nad portalem znajduje się belkowanie wyraźnie wysunięte nad masywnym zwornikiem i zamknięte wolutowymi klamrami[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 [dostęp 2018-05-21].
- ↑ a b Harasimowicz 1998 ↓, s. 59.
- ↑ GEZ
- ↑ a b c Eysymontt 2011 ↓, s. 236.
- ↑ Małachowicz 1985 ↓, s. 217.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t.II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997.
- Edmund Małachowicz.): Stare Miasto we Wrocławiu. Wrocław: PWN, 1985.
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.