Kanał Dniepr-Bug
| ||
.jpg) Kanał Dniepr-Bug | ||
| Kontynent | Europa | |
| Państwo | Białoruś | |
| Początek | Kobryń | |
| Koniec | Pińsk (Duboja, 29 km od Pińska) | |
| Rok budowy | 1775–1848 | |
| Długość | 92,8 km | |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
| ||
Kanał Dniepr–Bug (biał. Дняпроўска-Бугскі канал, Dniaprouska-Buhski kanał; ros. Днепровско-Бугский канал, Dnieprowsko-Bugskij kanał; hist. Kanał Królewski) – kanał żeglowny na Białorusi, łączy Dniepr (w Pińsku, przez Pinę, dopływ Prypeci) z Wisłą (w Kobryniu, przez Muchawiec, dopływ Bugu); otwarty w 1848.
Pierwsza część kanału została zbudowana w latach 1775–1784 w czasach panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. We wrześniu 1784 roku król osobiście otworzył kanał dla żeglugi.
Kanał zaczęły rozbudowywać władze rosyjskie w latach 1846–1848, chcąc połączyć Morze Czarne z Bałtykiem dla spławu głównie drewna i zboża, długości 92,2 km[potrzebny przypis]. W czasach II RP kanał był sukcesywnie remontowany (1929–1939). Zniszczony w czasie II wojny światowej, a następnie odbudowany.
Część śródlądowej drogi wodnej E40 z Gdańska Wisłą, z dotychczas nieustalonym przejściem na Bug i dalej przez Pinę, Prypeć, Dniepr do Morza Azowskiego i zachodnim brzegiem Morza Czarnego do Bosforu (E90). Obecnie ma głównie znaczenie turystyczne.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Kanał Muchawiecki w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. VI: Malczyce – Netreba. Warszawa 1885.
