Kanał Dniepr-Bug
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Lata budowy |
1775–1848 |
Długość |
92,8 km |
Początek | |
Akwen | |
Miejsce | |
współrzędne | |
Koniec | |
Akwen | |
Miejsce | |
współrzędne | |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego ![]() | |
Położenie na mapie Białorusi ![]() |
Kanał Dniepr–Bug (biał. Дняпроўска-Бугскі канал, Dniaprouska-Buhski kanał; ros. Днепровско-Бугский канал, Dnieprowsko-Bugskij kanał), znany też jako: Kanał Królewski, Kanał Rzeczypospolitej lub Kanał Muchawiecki[1] – kanał żeglowny na Białorusi, łączy Dniepr (w Pińsku, przez Pinę, dopływ Prypeci) z Wisłą (w Kobryniu, przez Muchawiec, dopływ Bugu), więc łączący Morze Czarne z Bałtykiem. Zbudowany w latach 1775–1848.
Pierwsza część kanału została zbudowana w latach 1775–1784 w czasach panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Budowa związana była z modernizacją państwa mającą na celu skomunikowanie różnych części Rzeczypospolitej za czasów saskich i stanisławowskich. We wrześniu 1784 roku król Stanisław Poniatowski osobiście otworzył kanał dla żeglugi. Wówczas nadano mu nazwę Kanał Królewski.
Kanał zaczęły rozbudowywać władze rosyjskie w latach 1846–1848, chcąc połączyć Morze Czarne z Bałtykiem dla spławu głównie drewna i zboża, długości 92,2 km[potrzebny przypis]. W czasach II RP kanał był sukcesywnie remontowany (1929–1939). Zniszczony w czasie II wojny światowej, a następnie odbudowany.
Część śródlądowej drogi wodnej E40 z Gdańska Wisłą, z dotychczas nieustalonym przejściem na Bug i dalej przez Pinę, Prypeć, Dniepr do Limanu Dnieprzańsko-Buskiego i zachodnim brzegiem Morza Czarnego do Bosforu (E90). Obecnie ma głównie znaczenie turystyczne.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Joanna Szubierajska , Krajobrazy utracone. Pina – rzeka nie do końca ujarzmiona!, ekologia.pl, 17 grudnia 2011 [dostęp 2021-11-15] .
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kanał Muchawiecki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 790 .
- Muchawiecki Kanał, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 361 .