Karabin FR F2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
FR F2
Ilustracja
Państwo

 Francja

Producent

GIAT

Rodzaj

powtarzalny karabin wyborowy

Historia
Produkcja

1984 – do chwili obecnej

Dane techniczne
Kaliber

7,62 mm

Nabój

7,62 x 51 mm NATO

Magazynek

10 nab.

Wymiary
Długość

1200 mm

Długość lufy

650 mm

Masa
broni

5,78 kg

Inne
Zasięg skuteczny

800 m

Fusil à repetition F2 (FR F2) – francuski karabin wyborowy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec lat 70. XX wieku armia francuska podjęła decyzję o zastąpieniu naboju 7,5 x 54 mm nabojem 7,62 x 51 mm NATO. Podjęto też decyzję o zastąpieniu karabinu wyborowego FR F1 nową konstrukcją strzelającą nabojem 7,62 mm. Po raz pierwszy użyto go w operacji "Bonite" w Kolwezi w 1978 roku. Legioniści z 2 Regimentu cudzoziemskiego spadochroniarzy[1] udowodnili przydatność tej broni podczas operacji wojskowej.

Nowy karabin oparto na konstrukcji FR F1. Zmiany obejmowały zastosowanie nowych materiałów i wprowadzenie udoskonaleń zwiększających celność.

Kolbę i łoże wykonano z tworzywa sztucznego. Lufa została otoczona grubościenną tuleją z tworzywa sztucznego zmniejszającą falowanie powietrza nad rozgrzaną lufą i utrudniającą wykrycie stanowiska strzelca wyborowego przy pomocy termowizora. Karabin wyposażono w podstawę celownika zgodną z normą STANAG 2324.

Produkcję FR F2 rozpoczęto w 1984 roku.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Karabin FR F2 jest indywidualną bronią powtarzalną. Zamek czterotaktowy, ślizgowo-obrotowy. Ryglowanie za pomocą dwóch rygli umieszczonych w tylnej części trzonu. Zasilanie z wymiennego magazynka pudełkowego o pojemności dziesięciu naboi. Lufa zakończona tłumikiem płomienia, otoczona tuleją z tworzywa sztucznego. Zasadniczym celownikiem był optyczny o powiększeniu 6 x 42. Karabin jest dodatkowo wyposażony w stałe, mechaniczne przyrządy celownicze składające się z muszki i szczerbiny. Łoże i kolba z tworzywa sztucznego. Do łoża zamocowany jest lekki regulowany dwójnóg.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. legia.cudzoziemska.free.fr. [dostęp 2007-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-20)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]