Kardynałowie z nominacji Eugeniusza III

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Papież Eugeniusz III (1145—1153) mianował 15 nowych kardynałów:

Nominacja 10 marca 1145[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr – kardynał diakon S. Maria in Via Lata, zm. ok. 1150

Nominacja 26 lutego 1149[edytuj | edytuj kod]

  1. Grecus, subdiakon S.R.E. – kardynał diakon Ss. Sergio e Bacco, zm. 30 sierpnia 1149

Nominacja 17 grudnia 1149[edytuj | edytuj kod]

  1. Nicholas Breakspeare CanReg, opat St.-Ruf – kardynał biskup Albano, Papież Hadrian IV (4 grudnia 1154), zm. 1 września 1159

Nominacje 23 września 1150[edytuj | edytuj kod]

  1. Rolando Bandinelli, magister na Uniwersytecie w Bolonii – kardynał diakon Ss. Cosma e Damiano, następnie kardynał prezbiter S. Marco (3 marca 1151), Papież Aleksander III (7 września 1159), zm. 30 sierpnia 1181
  2. Giovanni Gaderisio CanReg – kardynał diakon Ss. Sergio e Bacco, następnie kardynał prezbiter S. Anastasia (15 marca 1158) zm. 1179 (?)

Nominacje 3 marca 1151[edytuj | edytuj kod]

  1. Gerard – kardynał prezbiter S. Stefano in Celiomonte, zm. 1158
  2. Cencio de Gregorio – kardynał diakon Świętego Kościoła Rzymskiego, następnie kardynał diakon S. Maria in Aquiro (1151), kardynał prezbiter S. Lorenzo in Lucina (22 lutego 1152), kardynał biskup Porto e S. Rufina (kwiecień 1154) zm. 1157

Nominacja 22 grudnia 1151[edytuj | edytuj kod]

  1. Hugo OCist, opat Trois Fontains – kardynał biskup Ostii, zm. 1 grudnia 1158

Nominacje 22 lutego 1152[edytuj | edytuj kod]

  1. Giovanni da Sutri – kardynał prezbiter Ss. Giovanni e Paolo, zm. 1180
  2. Enrico Pisano OCist, opat Tre Fontane – kardynał prezbiter Ss. Nereo ed Achilleo, zm. 1166
  3. Giovanni Morrone, archidiakon Tyru – kardynał prezbiter Ss. Silvestro e Martino, od września 1159 w obediencji antypapieża Wiktora IV, zm. 1167
  4. Ildebrando Grassi CanReg – kardynał diakon Świętego Kościoła Rzymskiego, następnie kardynał diakon S. Eustachio (20 grudnia 1152), kardynał prezbiter Ss. XII Apostoli (22 grudnia 1156), zm. 8 listopada 1178.
  5. Ottone da Brescia – kardynał diakon Świętego Kościoła Rzymskiego, następnie kardynał diakon S. Nicola in Carcere (20 grudnia 1152), zm. 1174
  6. Gerard de Namur, kanonik kapituły w Liège – kardynał diakon Świętego Kościoła Rzymskiego, następnie kardynał diakon S. Maria in Via Lata (20 grudnia 1152), zm. 1155

Nominacja 24 maja 1152[edytuj | edytuj kod]

  1. Bernard de Rennes OCist – kardynał diakon Świętego Kościoła Rzymskiego, następnie kardynał diakon Ss. Cosma e Damiano (20 grudnia 1152), zm. 1 maja 1154

Uwagi dodatkowe[edytuj | edytuj kod]

Brixius, Zenker i Horn zaliczają do grona nominatów Eugeniusza III kardynała Guido di Crema, diakona S. Maria in Portico, późniejszego antypapieża Paschalisa III. Miał on zostać mianowany na konsystorzu we wrześniu 1145. W rzeczywistości jednak Guido di Crema został kardynałem diakonem już za Lucjusza II i podpisał bullę tego papieża z 31 grudnia 1144 jako S. R. E. diaconus cardinalis[1]. Eugeniusz III nadał mu jedynie kościół tytularny.

Brixius i Zenker wymieniają jeszcze ponadto następujących kardynałów:

  • Bernard, diakon Świętego Kościoła Rzymskiego od 1145 do 1152
  • Cinzio, diakon Ss. Sergio e Bacco od września 1145
  • Bernard, prezbiter S. Clemente od grudnia 1145

Horn wskazuje jednak, że Cinzio oraz Bernard z S. Clemente zostali mianowani jeszcze przez Lucjusza II jako diakoni Świętego Kościoła Rzymskiego, a Eugeniusz III jedynie nadał im kościoły tytularne[2]. Z kolei kardynał diakon Bernard nie istniał jako odrębna osoba. Choć Brixius i Zenker podają, jakoby podpisywał on bulle papieskie od 28 kwietnia 1145 aż do 20 grudnia 1152, w rzeczywistości chodzi tu o zaledwie kilka podpisów w 1145 i kilka w 1152, a nie o ciągłe występowanie takiego kardynała w dokumentach przez ponad siedem lat. Kardynał diakon Bernard z 1145 jest tożsamy z późniejszym prezbiterem S. Clemente (od grudnia 1145), a ten z 1152 z późniejszym diakonem Ss. Cosma e Damiano[3].

Krewny papieża Eugeniusza III, Graziano da Pisa, został kardynałem dopiero w 1178 roku, z nominacji Aleksandra III.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prudencio de Sandoval, Catalogo de los Obispos, que ha tenido la Santa Iglesia de Pamplona, Pampeluna 1614, s. 148-149.
  2. Horn, s. 385, 387.
  3. Horn, s. 389.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Barbara Zenker: Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130 bis 1159. Würzburg 1964, s. 224-225
  • Johannes M. Brixius: Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181. Berlin 1912, s. 53-57
  • Michael Horn, Studien zur Geschichte Papst Eugens III.(1145-1153), Peter Lang Verlag 1992
  • Philipp Jaffé, Regesta pontificum Romanorum ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII, vol. II, Lipsk 1888
  • Eugenius III: Epistolae et Privilegia