Kardynałowie z nominacji Bonifacego IX
Papież Bonifacy IX (1389 – 1404) mianował w ciągu swojego pontyfikatu sześciu nowych kardynałów na dwóch konsystorzach, a ponadto zrehabilitował czterech kardynałów pozbawionych godności kardynalskiej przez Urbana VI[1].
Konsystorz 18 grudnia 1389[edytuj | edytuj kod]
- Enrico Minutoli, arcybiskup Neapolu – kardynał prezbiter S. Anastasia, następnie kardynał biskup Tusculum (12 czerwca 1405), a następnie[2] kardynał biskup Sabiny (2 lipca 1409), zm. 17 czerwca 1412
- Bartolomeo Uliari OSB, biskup Florencji – kardynał prezbiter S. Pudenziana, zm. 16 kwietnia 1396
- Cosimo Gentile de' Migliorati, biskup Bolonii i wicekamerling Świętego Kościoła Rzymskiego – kardynał prezbiter S. Croce in Gerusalemme, następnie papież Innocenty VII (17 października 1404), zm. 6 listopada 1406
- Cristoforo Maroni, biskup Isernia e Venafro – kardynał prezbiter S. Ciriaco alle Terme, zm. 5 grudnia 1404.
Konsystorz 17 lutego 1402[edytuj | edytuj kod]
- Antonio Caetani, patriarcha Akwilei – kardynał prezbiter S. Cecilia (tytuł nadany 17 maja 1402), następnie kardynał biskup Palestriny (12 czerwca 1405), a następnie[2] kardynał biskup Porto e S. Rufina (2 lipca 1409), zm. 11 stycznia 1412.
- Baldassare Cossa, audytor Roty Rzymskiej, protonotariusz apostolski – kardynał diakon S. Eustachio (tytuł nadany 8 marca 1402), następnie[2] Antypapież Jan XXIII (17 maja 1410 – 29 maja 1415) oraz kardynał biskup Tusculum (23 czerwca 1419), zm. 22 grudnia 1419
Niektóre źródła podają, że na tym konsystorzu mianowani zostali jeszcze kardynałowie Leonardo Cibo i Angelo Cibo, ich promocja jest jednak nieudokumentowana w rejestrach papieskich i z tego względu raczej mało prawdopodobna.[3]
Rehabilitacje[edytuj | edytuj kod]
18 grudnia 1389[edytuj | edytuj kod]
Na tym konsystorzu zrehabilitowani zostali następujący kardynałowie złożeni z urzędu przez Urbana VI:
- Bartolomeo Mezzavaca (pierwsza nominacja 18 września 1378), kardynał prezbiter Ss. Silvestro e Martino (zm. 29 lipca 1396)
- Adam Easton (pierwsza nominacja 21 września 1381), kardynał prezbiter S. Cecilia (zm. 15 września 1397)
- Landolfo Maramaldo (pierwsza nominacja 21 grudnia 1381), kardynał diakon S. Nicola in Carcere[2] (zm. 16 października 1415)
19 lutego 1391[edytuj | edytuj kod]
Na tym konsystorzu Bonifacy IX przywrócił godność kardynalską Pileo di Prata[4] i mianował go kardynałem biskupem Tusculum (zm. 1400).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Eubel, s. 25-26.
- ↑ a b c d W 1408/9 przeszedł do obediencji pizańskiej
- ↑ Eubel, s. 26 przyp. 2.
- ↑ Został on mianowany 18 września 1378 jako kardynał prezbiter S. Prassede i w 1385 uzyskał promocję na kardynała biskupa Tusculum, jednak w 1387 przeszedł do obediencji Klemensa VII, który mianował go kardynałem prezbiterem S. Prisca. Powrócił do obediencji rzymskiej po śmierci Urbana VI.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Konrad Eubel, Hierarchia Catholica Medii Aevi, vol. I (1913), s. 25-26.