Przejdź do zawartości

Kari Häkämies

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kari Häkämies
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 września 1956
Karhula

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Helsiński

Stanowisko

minister sprawiedliwości (1996–1998), minister spraw wewnętrznych (1999–2000)

Partia

Partia Koalicji Narodowej

Kari Pekka Häkämies (ur. 17 września 1956[1] w m. Karhula[2]) – fiński polityk, prawnik, pisarz i samorządowiec, poseł do Eduskunty, w latach 1996–1998 minister sprawiedliwości, od 1999 do 2000 minister spraw wewnętrznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn polityka Erkkiego Häkämiesa i brat polityka Jyriego Häkämiesa[3]. W 1980 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Helsińskim. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Koalicji Narodowej. Od 1982 pracował w administracji miasta Kotka, rok wcześniej został radnym tej miejscowości. W latach 1987–1998 wykonywał mandat posła do fińskiego parlamentu[2]. Był członkiem rządów Paava Lipponena. W pierwszym z nich od lutego 1996 do marca 1998 sprawował urząd ministra sprawiedliwości. W drugim od kwietnia 1999 do września 2000 stał na czele resortu spraw wewnętrznych[1].

W latach 1998–2001 pełnił funkcję burmistrza Kuopio[2]. Później do 2003 kierował sztabem ministerstwa spraw wewnętrznych[4]. Ustąpił z tego stanowiska w związku z zarzutami pobicia (za co został następnie w 2003 ukarany grzywną)[5]. Praktykował później jako prawnik, ponownie pracował też w administracji miasta Kotka. Był burmistrzem gmin Hämeenkyrö (2009–2011) i Pyhtää (2011–2012) oraz dyrektorem generalnym państwowej agencji regionalnej Lounais-Suomen aluehallintovirasto (2012–2015). W 2015 został dyrektorem Varsinais-Suomen liitto, instytucji zajmującej się rozwojem regionu Finlandia Południowo-Zachodnia[4].

Zajął się także działalnością pisarską jako autor powieści kryminalnych. Debiutował w 2010 książką Rehelliseksi tunnettu[3]. Napisał także m.in. Presidentin murhe (2011), Poliittinen ruumis (2012), Erään yhtiön murha (2014) i Kaksoiselämää (2017)[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kari Häkämies. valtioneuvosto.fi. [dostęp 2024-02-11]. (fiń.).
  2. a b c Kari Häkämies. eduskunta.fi. [dostęp 2021-02-22]. (fiń.).
  3. a b Ex-poliitikko Kari Häkämies kaipaa työkokemusta politiikkaan. lakimiesuutiset.fi, 7 stycznia 2014. [dostęp 2021-02-22]. (fiń.).
  4. a b Kari Häkämies. varsinais-suomi.fi. [dostęp 2021-02-22]. (fiń.).
  5. Häkämiehelle sakkoja kolmesta pahoinpitelystä. mtvuutiset.fi, 30 września 2003. [dostęp 2021-02-22]. (fiń.).
  6. Häkämies, Kari. dekkaripaivat.fi. [dostęp 2021-02-22]. (fiń.).