Eduskunta
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Rok założenia |
9 maja 1906 |
| Kierownictwo | |
| Przewodniczący | |
| Wiceprzewodniczący |
Antti Rinne (SDP), Juho Eerola (PS) |
| Struktura | |
| |
| Liczba członków |
200 |
| Stowarzyszenia polityczne |
Koalicja rządząca (117) Opozycja (83)
|
| Ordynacja | |
| Ostatnie wybory | |
| Siedziba | |
| |
| Mannerheim str. 30, Helsinki | |
| Strona internetowa | |
Finlandia
 Ustrój i polityka Finlandii Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Polityka zagraniczna
|
Eduskunta (szw. Riksdagen) – jednoizbowy parlament w Finlandii, wybierany raz na cztery lata w wyborach powszechnych (system proporcjonalny, metoda D’Hondta).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jednoizbowy parlament Finlandii został ustanowiony w wyniku reform politycznych w Cesarstwie Rosyjskim w 1906. Zastąpił dotychczasowy sejm stanowy. Wprowadzono wówczas w pełni równe i powszechne prawo wyborcze. 1 czerwca 1906 czynne i bierne prawo wyborcze otrzymały kobiety (po raz pierwszy w Europie). Pierwsze wybory do parlamentu miały miejsce w 1907. Wybrano wówczas 19 kobiet. Pozycja parlamentu była jednak mocno ograniczona przez podległy jedynie cesarzowi Senat. 15 listopada 1917 Eduskunta stosunkiem głosów 127:68 przyjęła uchwałę o przejęciu najwyższej władzy w kraju. 6 grudnia 1917 stosunkiem głosów 127:68 uchwaliła Deklarację niepodległości[1].
Uprawnienia[edytuj | edytuj kod]
Do podstawowych funkcji Eduskunty należą:
- funkcja ustawodawcza – inicjatywa ustawodawcza, która przysługuje deputowanemu i Radzie Państwa, czyli rządowi
- funkcja kontrolna – możliwość egzekwowania odpowiedzialności parlamentarnej i konstytucyjnej wobec rządu
- funkcja kreacyjna – powoływanie ombudsmana i jego zastępcy, audytorów państwowych i ich zastępców, trzech audytorów parlamentarnych i ich zastępców, dziewięciu gubernatorów Banku Finlandii.
Eduskunta, przy współudziale prezydenta i sędziów Sądu Najwyższego, wybiera również premiera.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jussila, Osmo; Hentila, Seppo; Nevakiki, Jukka: Historia polityczna Finlandii 1809-1999, Universitas, Kraków 2001
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard M. Małajny (red.): Polskie prawo konstytucyjne na tle porównawczym. Warszawa: C.H. Beck, 2013, s. 377-378. ISBN 978-83-255-5261-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona oficjalna (wersja ang.). web.eduskunta.fi. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-11)].
- http://www.gazetaprawna.pl/artykuly/1051696,finlandia-po-rozlamie-w-partii-finowie-powstaje-nowe-ugrupowanie.html
- ↑ Republika Kosowa jest obecnie uznawana przez 105 ze 193 państw członkowskich ONZ, 23 z 28 państw członkowskich UE, w tym przez Polskę, oraz 24 z 28 państw członkowskich NATO (stan na 11 lutego 2014)