Karolina Lubieńska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karolina Lubieńska
Ilustracja
Karolina Lubieńska w filmie Dzieje grzechu (1933).
Imię i nazwisko

Karolina Lubieńska-Pastuszko

Data i miejsce urodzenia

28 października 1905
Berlin

Data i miejsce śmierci

25 kwietnia 1991
Warszawa

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Zbigniew Rakowiecki,
Zbigniew Pastuszko

Lata aktywności

1921–1975

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Karolina Lubieńska (ur. 28 października 1905 w Berlinie, zm. 25 kwietnia 1991 w Warszawie) – polska aktorka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się jako Karolina Teresa, córka Józefa Stawiarza i Katarzyny z Sumarów (1879–1971). Od najmłodszych lat mieszkała w Krakowie, gdzie Stawiarzowie przyjęli nazwisko Lubieńskich. Ukończyła ośmioklasową szkołę im. Zbigniewa Oleśnickiego, następnie w 1922 Miejską Szkołę Dramatyczną pod kier. J. Wiś­niowskiego. Jako trzynastolatka była chórzystką w operetkach Teatru Powszechnego w Krakowie[1], na scenie którego zadebiutowała 9 lipca 1921 roku w roli Genia w Naszych najserdeczniejszych V. Sardou[2]. W latach 20. XX w. występowała na scenach krakowskich, łódzkich i lwowskich. Dużą popularność zyskała po przeprowadzce w 1929 roku do Warszawy, gdzie grała m.in. w Teatrze Polskim, Teatrze Narodowym i Teatrze Nowym. Od 1931 występowała w filmach.

W czasie okupacji nie występowała, pracowała jako kelnerka w kawiarniach Café Bodo i U Aktorek. Podczas powstania warszawskiego brała udział w koncertach organizowanych dla powstańców i ludności cywilnej[3]. Po upadku powstania znalazła się w Zakopanem, gdzie dostała pracę kasjerki w miejscowym kinie.

Po wojnie wróciła na scenę, występowała w teatrach Łodzi i Warszawy. Była aktorką Teatru Polskiego, Klasycznego, Rozmaitości, a od 1962 roku do emerytury grała w Teatrze Narodowym. Od 1949 roku należała do PZPR[4].

W 1933 roku zagrała w Dziejach grzechu rolę Ewy Pobratyńskiej. Po 42 latach dane jej było ponownie wystąpić w adaptacji książki Stefana Żeromskiego. Walerian Borowczyk obsadził ją wówczas w roli matki Ewy Pobratyńskiej.

Karolina Lubieńska w reklamie ubrania (pocz. 1939)

Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 197-6-16)[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Była kilkakrotnie zamężna. W grudniu 1930 roku zawarła małżeństwo z inż. Janem Hoppe (rozwód po 3,5 roku). W lipcu 1934 roku została żoną księcia Wacława Szuyskiego (1908–1979) (rozwód w grudniu 1940 roku). Później, do 5 sierpnia 1944 roku, związana była z aktorem Zbigniewem Rakowieckim. Po wojnie w październiku 1953 roku wyszła za Jana Zbigniewa Pastuszko (1913–1999), krytyka teatralnego, poetę i sekretarza Teatru Polskiego w Warszawie. Z żadnego ze swoich związków nie doczekała się potomstwa[1].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Karolina Lubieńska porzuciła księcia dla filmowego amanta, straciła go w powstaniu [online], Viva.pl [dostęp 2023-12-11] (pol.).
  2. Karolina Lubieńska w bazie filmpolski.pl
  3. Powstańcze Biogramy - Karolina Lubieńska [online], www.1944.pl [dostęp 2023-12-11] (pol.).
  4. Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 543. ISBN 83-223-2073-6.
  5. Cmentarz Stare Powązki: KATARZYNA LUBIEŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
  6. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]