Katarzyna Eugenia Tyszkiewiczówna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katarzyna Eugenia Tyszkiewiczówna
Herb
Leliwa
Rodzina

Tyszkiewiczowie herbu Leliwa

Data urodzenia

ok. 1610

Data śmierci

marzec 1646

Ojciec

Janusz Tyszkiewicz Skumin

Matka

Barbara Naruszewicz

Mąż

Janusz Wiśniowiecki
Aleksander Ludwik Radziwiłł

Dzieci

Dymitr Jerzy Wiśniowiecki
Konstanty Krzysztof Wiśniowiecki

Katarzyna Eugenia Tyszkiewiczówna herbu Leliwa (ur. ok. 1610, zm. marzec 1646)[1] – polska szlachcianka, dziedziczka rodziny Tyszkiewiczów.

Jedyna córka Janusza Tyszkiewicza Skumina i Barbary Naruszewicz, córki Stanisława, ciwuna wileńskiego[1].

Zamężna trzykrotnie:

Po śmierci drugiego męża liczne jego majątki stały się przedmiotem sporu między Katarzyną Eugenią a jej teściem i pozostałymi krewnymi byłego męża. Obciążona długami po rozrzutnym małżonku, Katarzyna postanowiła poślubić księcia Radziwiłła. Jednak jej małżeństwo z Aleksandrem Ludwikiem Radziwiłłem doprowadziło do poszerzenia konfliktu z byłym teściem, a później także z Jeremim Wiśniowieckim, który został wyznaczony na opiekuna jej dzieci, o spadek po poprzednim mężu i teściu (księciu Konstantym Wiśniowieckim, który zmarł w 1641). Konflikt zakończył się w 1642, gdy Katarzyna niespodziewanie wystąpiła o rozwód z Aleksandrem oddając się z synami pod opiekę Jeremiego. Małżeństwo z Radziwiłłem zostało unieważnione, a pretekstem było pokrewieństwo ze zmarłym, drugim mężem Katarzyny[2]. Aleksander ustąpił pod warunkiem zachowania posagu byłej żony. Ostatnie lata życia Katarzyna spędziła na walce o spadek po ojcu i procesach z wierzycielami. Skazana w końcu przez trybunał lubelski za długi na banicję oddała swój los w ręce Jeremiego, który ostatecznie obronił ją przed niekorzystnymi konsekwencjami wyroku. Zmarła najprawdopodobniej w marcu 1646 roku i została pochowana w Zbarażu[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Marek J. Minakowski, Ci wielcy Polacy to nasza rodzina, wyd. 3, Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne, Kraków 2008, ISBN 83-918058-5-9.
  2. a b c d Ilona Czamańska: Wiśniowieccy. Monografia rodu. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 232–237. ISBN 83-7177-229-7.