Katedra św. Wawrzyńca w Trapani
| katedra diecezjalna | |||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||
| Diecezja | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||||||||||
| 38°00′58,04″N 12°30′29,07″E/38,016122 12,508074 | |||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||
Katedra św. Wawrzyńca[1][2] (wł. Cattedrale di San Lorenzo) – rzymskokatolicka katedra w Trapani, w diecezji Trapani, bazylika mniejsza[3]. Położona jest przy Corso Vittorio Emmanuele, w historycznym centrum miasta.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy kościół św. Wawrzyńca, na miejscu dzisiejszej katedry, wzmiankowany jest w I poł. XV w., od 1434 jako parafialny. Dzięki wsparciu zamożnych rodzin z Trapani kościół został po tej dacie rozbudowano o kaplice, z których najważniejszą była kaplica św. Stefana zbudowana przez rodzinę Vento. Kolejne rozbudowy i remonty kościoła miały miejsce w XVII w., w latach 1602-1639, gdy m.in. zbudowano absydy. Następnie do świątyni dostawiono kaplicę św. Jerzego (na miejscu domów pierwotnie przylegających do kościoła) i wzniesiono nową, zaprojektowaną przez P. B. Certę kopułę. W 1716 do świątyni wstawiono organy. Kolejną gruntowną przebudowę - kaplic bocznych, chóru, kopuły, dzwonnicy, aneksów - przeprowadzono według projektu Giovanniego Biagia Amico. Trwała ona do 1740[4]. W 1747 kościół św. Wawrzyńca otrzymał rangę kolegiaty. W 1788 podjęto kolejną przebudowę świątyni, która z powodu trudności finansowych trwała blisko piętnaście lat[4].
W 1844 kościół św. Wawrzyńca stał się katedrą diecezji Trapani[4].
W 1990 katedrę otoczono nowym ogrodzeniem z brązu i żelaza, które zastąpiło starsze, drewniane. Po 1995 wymieniono natomiast część wyposażenia wnętrza: ołtarz główny, cyborium, kamienną ambonę, chrzcielnicę, tron biskupi[4].
Na wyposażeniu katedry pozostaje obraz Złożenia do grobu szkoły flamandzkiej oraz obraz św. Jerzego pędzla Andrei Carreca z XVII w.[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Peter Zralek, Sycylia: przewodnik, Pruszków: Rewasz, 2003, s. 206, ISBN 83-89188-03-1, OCLC 749329043.
- ↑ Tata diakon stały. [dostęp 2015-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-13)].
- ↑ Basilica Cattedrale di S. Lorenzo Martire
- ↑ a b c d Cenni Storici