Katja Petrowskaja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katja Petrowskaja
Катерина Миронівна Петровська
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1970
Kijów

Zawód, zajęcie

pisarka i dziennikarka, literaturoznawczyni

Miejsce zamieszkania

Berlin

Narodowość

ukraińsko-niemiecka

Alma Mater

Uniwersytet w Tartu Uniwersytet Stanforda Uniwersytet Columbia

Pracodawca

Neue Zürcher Zeitung Frankfurter Allgemeine Zeitung

podpis

Katja Petrowskaja (ukr. Катерина Миронівна Петровська, ur. 3 lutego 1970 w Kijowie w ówczesnej USRR) – ukraińsko-niemiecka pisarka i dziennikarka, literaturoznawczyni, zamieszkała od 1999 r. w Berlinie[1]. Laureatka prestiżowej nagrody im. Ingeborg Bachmann.

Katja Petrowskaja w Instytucie Goethego w Krakowie (2016)

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Katja Petrowskaja dorastała w Kijowie. Studiowała literaturoznawstwo i slawistykę na Uniwersytecie w Tartu. W latach 1994–1995 otrzymała stypendium American Council of Teachers of Russian (ACTR) i studiowała na Uniwersytecie Stanforda oraz na Uniwersytecie Columbia. W 1998 roku ukończyła studia i napisała pracę pod tytułem Die Poetik der Prosa Chodassewitschs.

W 1999 r. wyjechała do Niemiec, gdzie pracowała jako dziennikarka dla rosyjskich mediów, m.in. dla czasopisma Snob. Publikowała także w wielu niemieckojęzycznych gazetach, m.in. w Neue Zürcher Zeitung oraz Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung.

Laureatka licznych stypendiów, m.in. w 2010 roku stypendium Fundacji im. Roberta Boscha. W 2013 r. została laureatką głównej nagrody im. Ingeborg Bachmann za fragmenty powieści Vielleicht Esther. Całość ukazała się w 2014 r., rok później opublikowano polski przekład pt. Może Estera autorstwa Urszuli Poprawskiej[2].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Die Auserwählten. Ein Sommer im Ferienlager von Orlionok. Bildreportage von Anita Back mit einem Essay von Katja Petrowskaja und einem Vorwort von Joachim Jäger. Braus, Berlin 2012
  • Vielleicht Esther. Geschichten. Suhrkamp, Berlin 2014, pol. Może Estera, tłum. Urszula Poprawska. Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2015.

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Źródła[edytuj | edytuj kod]