Kazimiera Skalska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimiera Skalska
Ilustracja
Kazimiera Skalska z Wojciechem Ruszkowskim
w No, no. Nanette, 1933
Data i miejsce urodzenia

1 października 1899
Kraków

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1985
Nicea

Zawód

aktorka

Lata aktywności

1916-1938

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi ZASP za Granicą

Kazimiera Skalska (ur. 1 października 1899 w Krakowie, zm. 12 stycznia 1985 w Nicei) – polska aktorka teatralna i filmowa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Znana także jako Kazimiera Skalska-Szapiro. Aktorka występowała od 1916 roku, m.in. w latach 1919-1924 w krakowskim Teatrze Bagatela, w latach 1924-1925 w warszawskim Teatrze Polskim. W latach 30. występowała m.in. w Teatrze Wielkim i Teatrze Rozmaitości w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej znalazła się w Londynie, została członkiem zarządu emigracyjnego ZASP-u.

Była żoną Karola Albrechta, przedsiębiorcy, najbardziej znanego jako właściciel legendarnej warszawskiej kawiarni ziemiańska. Jej drugim mężem był dziennikarz Jerzy Szapiro[1]. Jej synem był Zbigniew Iskrzyński, kawaler orderu Virtuti Militari ppor. Wojska Polskiego, który poległ w 1944 roku pod Falaise[2][3][4].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. NITROFILM - Konserwacja i digitalizacja przedwojennych filmów fabularnych w Filmotece Narodowej [online], nitrofilm.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  2. Nekrolog strona 4, „Życie Warszawy”, Mazowiecka Biblioteka Cyfrowa, 19 sierpnia 1945, str. 4.
  3. 9 Flanders Rifle Battalion Casualties 1943 to 1947 [online], www.polishforcesinbritain.info [dostęp 2024-01-26].
  4. Zbigniew Iskrzyński (1919 - 1944), [w:] STOWARZYSZENIE WYCHOWANKÓW GIMNAZJUM I LICEUM im. STEFANA BATOREGO WARSZAWA, Głos Batoraków, 2011, Strona 8, ISSN 1429-9577, Cytat: Zbigniew Iskrzyński (1919 - 1944) Zbigniew Iskrzyński urodził się w Krakowie. W Batorym należał do Pomarańczarni. Ukończył liceum przyrodnicze w roku 1939. Jego wychowawcą był chemik Władysław Lewicki. W czasie wojny trafił do 1. Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka. Służył w randze podporucznika. Zginął 20.08.1944 r. w bitwie pod Falaise, na wzgórzu nazwanym przez Polaków Maczugą. Jest pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Langannerie (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]