Kazimieras Liaudis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimieras Liaudis
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1901
Bejsagoła

Data i miejsce śmierci

25 maja 1989
Wilno

członek Rady Najwyższej Litewskiej SRR
Okres

od 1951
do 1989

poseł Rady Najwyższej ZSRR
Okres

od 1946
do 1954

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru”

Kazimieras Liaudis (ur. 10 stycznia 1901 w Bejsagole, zm. 25 maja 1989 w Wilnie) – litewski działacz państwowy, przewodniczący KGB w Litewskiej SRR (1954–1959), Bohater Pracy Socjalistycznej (1976).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przed I wojną światową wraz z rodziną przeniósł się w głąb Rosji. Po wybuchu rewolucji październikowej przyłączył się do Armii Czerwonej. Brał udział w walkach z wojskami niemieckimi, ukraińskimi i polskimi, tłumił rozruchy antybolszewickie w Azji Środkowej.

W 1925 wstąpił do KPZR, gdzie zaangażował się w pracę oświatową i propagandową. W latach 1932–1939 zatrudniony jako oficer polityczny w Armii Czerwonej. Od 1941 do 1943 pełnił funkcję I sekretarza KC KP(b)U w Dnieprodzierżyńsku.

Po powrocie na Litwę w 1944 podjął pracę w KC KPL jako sekretarz odpowiedzialny za rolnictwo. W latach 1947–1950 pełnił urząd komisarza ludowego rolnictwa, był również wiceprzewodniczącym Rady Komisarzy Ludowych Litewskiej SRR. Kierował masowymi represjami w stosunku do chłopów opierających się kolektywizacji rolnictwa.

W 1950 postawiono go na czele Komitetu Obwodowego KPL w Kłajpedzie. Od 1953 do 1954 pełnił urząd ministra spraw wewnętrznych, a w latach 1954–1959 kierował litewską KGB. W 1956 uzyskał stopień majora.

Od 1944 do 1960 pozostawał członkiem KC KPL i jej Biura Politycznego. W latach 1960–1986 przewodniczył Komisji Rewizyjnej KPL.

Od 1951 do 1989 zasiadał w ławach Rady Najwyższej Litewskiej SRR (z przerwą na okres 1959–1963). W latach 1946–1954 pozostawał również posłem Rady Najwyższej ZSRR.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I 13 medali.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]