Kazimierz Brandys

Kazimierz Brandys

Brandys z żoną, Marią Zenowicz-Brandys (1916-2007), Paryż (Francja), październik 1998
Data i miejsce urodzenia	27 października 1916 Łódź
Data i miejsce śmierci	11 marca 2000 Paryż
Zawód, zajęcie	prozaik, eseista, scenarzysta
Odznaczenia

{{Biogram infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = Nieznane pola: "imię przy narodzeniu" oraz "podpis".

Alejka na cmentarzu żydowskim w Warszawie ufundowana przez Kazimierza i Marię Brandysów

Kazimierz Brandys (ur. 27 października 1916 w Łodzi, zm. 11 marca 2000 w Paryżu) – polski prozaik, eseista, autor scenariuszy filmowych. Jako ostatni z Polaków pochowany na paryskim cmentarzu Pere Lachaise.

Życiorys

Pochodził z inteligenckiej, zasymilowanej rodziny żydowskiej. Brat pisarza Mariana Brandysa, mąż tłumaczki Marii Zenowicz. Ukończył Wydział Prawa UW. Debiutował w 1935 r. na łamach miesięcznika "Kuźnia Młodych" jako krytyk teatralny.

W latach 1945-1950 członek zespołu redakcyjnego tygodnika "Kuźnica", od 1946 członek PPR, następnie PZPR, od 1956 r. rzecznik "odnowy" i "oczyszczenia moralnego" partii i władzy; w latach 1956-1960 członek zespołu redakcyjnego tygodnika "Nowa Kultura". W 1966 r. wystąpił z partii w proteście przeciwko represjom wobec Leszka Kołakowskiego. W latach 1970-1971 wykładowca literatur słowiańskich na Sorbonie. W 1976 podpisał "Memoriał 101", protestując przeciwko zmianom w Konstytucji PRL. W latach 1977-1980 był członkiem redakcji drugoobiegowego czasopisma opozycji demokratycznej "Zapis".

Od 1981 r. mieszkał na stale poza krajem. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Pochowany na Cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.

Twórczość

• 1946 "Drewniany koń"
• 1946 "Miasto niepokonane"
• "Między wojnami"
  • 1948 "Samson"
  • 1948 "Antygona"
  • 1949 "Troja, miasto otwarte"
  • 1951 "Człowiek nie umiera"
• 1953 "Sprawiedliwi ludzie"
• 1954 "Obywatele"
• 1956 "Czerwona czapeczka: wspomnienia z teraźniejszości"
• 1957 "Matka Królów"
• 1958 "Listy do pani Z.: wspomnienia z teraźniejszości"
• 1960 "Romantyczność"
• 1963 "Sposób bycia"
• 1965 "Bardzo starzy oboje"
• 1966 "Obrona Grenady i inne opowiadania"
• 1966 "Dżoker"
• 1968 "Rynek"
• 1970 "Jak być kochaną i inne opowiadania"
• 1970 "Mała księga"
• 1972 "Wariacje pocztowe"
• 1974 "Pomysł"
• 1975 "Nowele filmowe"
• 1977 "Nierzeczywistość"
• 1980 "Miesiące: 1978-1979"
• 1982 "Rondo"
• 1984 "Miesiące: 1982-1984"
• 1987 "Miesiące: 1980-1981"
• 1987 "Miesiące: 1985-1987"
• 1991 "Charaktery i pisma"

Scenariusze filmowe:

• 1961 "Samson"
• 1962 "Jak być kochaną"
• 1965 "Sposób bycia"
• 1967 "Bardzo starzy oboje"
• 1981 "Spokojne lata"

W 1954, w 10 rocznicę Polski Ludowej został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy. W 1952 Prezydent RP Bolesław Bierut nadał mu Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

Nagrody

• 1948 - nagroda miasta Warszawy za "Miasto niepokonane"
• 1950 - nagroda państwowa II stopnia za "Między wojnami"
• 1955 - nagroda państwowa II stopnia za "Obywateli"
• 1982 - nagroda im. Jurzykowskiego
• 1986 - nagroda Prato-Europa
• 1986 - nagroda im. Ignazio Silone
• 1993 - francuski Order Sztuk Pięknych i Literatury
• 1998 - Nagroda Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego

Linki zewnętrzne

• Mariusz Kubik - Portrety pisarzy: Kazimierz Brandys (27 X 1916 - 11 III 2000), "Gazeta Uniwersytecka UŚ", nr 7 (74) / kwiecień 2000; Uniwersytet Śląski, Katowice