Przejdź do zawartości

Kazimierz Kiełczewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Kiełczewski
Data i miejsce urodzenia

21 grudnia 1895
Lublin

Data śmierci

6 stycznia 1965

Prezydent Radomia
Okres

od 1945
do 1948

Przynależność polityczna

Polska Partia Robotnicza

Poprzednik

Jan Ossoliński

Następca

Ludwik Przybylski

Kazimierz Kiełczewski pseud. Bystry, Chamski, Kuźma, Młot (ur. 21 grudnia 1895 w Lublinie, zm. 6 stycznia 1965 tamże) – działacz komunistyczny, prezydent Radomia (1945–1948).

W 1910 skończył szkołę miejską, potem przez 1,5 roku uczył się w szkole techniczno-rzemieślniczej, później był praktykantem tokarskim w fabryce maszyn rolniczych. Od 1914 tokarz w Zakładach Metalurgicznych w Piotrogrodzie, gdzie został członkiem Zarządu Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego "Płomień". XI 1916 wstąpił do piotrogrodzkiej organizacji SDKPiL, gdzie również był członkiem Zarządu, a w 1917 wstąpił do SDPRR(b), IX 1917 oddelegowany do guberni jekaterynosławskiej w celu prowadzenia agitacji przed wyborami do Konstynuanty. Uczestnik rewolucji październikowej w Piotrogrodzie, 28 XII 1917 - VII 1918 sekretarz Wydziału Pracy w Komisariacie Polskim przy Komisariacie Ludowym ds. Narodowości, I 1918 brał udział w pertraktacjach prowadzonych przez specjalną delegację Komisariatu Polskiego z dowództwem I Korpusu Polskiego na Białorusi. Kandydat do Rady Wygnańczej w Piotrogrodzie w 1918. Latem 1918 wrócił do kraju i współorganizował Komitet Zamojski SDKPiL. Był delegatem z Lublina na I Zjazd KPRP w grudniu 1918, na którym został wybrany do Komitetu Miejskiego (KM) i Komitetu Okręgowego (KO) KPRP w Lublinie. 5 XI 1918 - VII 1919 członek Rady Delegatów Robotniczych (RDR) w Lublinie, w 1920 funkcjonariusz KPRP w Łodzi i Łęczycy. 1919 i 1921 na krótko zatrzymywany przez policjantów. W drugiej połowie lat 20. zaprzestał aktywnej działalności w KPP, choć formalnie pozostał jej członkiem do rozwiązania w 1938. Od 1920 był księgowym w instytucjach państwowych i społecznych, m.in. 1929–1934 w Kasie Chorych w Pińsku. Przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego Związku Zawodowego Pracowników Kas Chorych i Instytucji Ubezpieczeń Społecznych (1925–1929), radny powiatowej Kasy Chorych. Podczas okupacji pracował w zakładach graficznych. Po usunięciu Niemców z Lublina VII 1944 wstąpił do PPR, organizował komórki PPR i związków zawodowych w Lublinie. Członek egzekutywy KM i Komitetu Obwodowego PPR w Lublinie, od sierpnia 1944 wicedyrektor Ubezpieczeń Społecznych. 17 I 1945 - 30 IV 1948 prezydent Radomia i starosta grodzki, członek egzekutywy KM PPR w Radomiu i KW PPR/PZPR w Kielcach. W 1950 wrócił do Lublina, gdzie pracował na kierowniczych stanowiskach m.in. w Wojewódzkim Wydziale Zdrowia, Miejskich zakładach Mleczarskich i Okręgowej Spółdzielni Pracy i był dyrektorem Hoteli Miejskich (1954–1955). Do 1955 kilka razy był delegatem na miejskie i wojewódzkie konferencje PZPR. Od 1957 na rencie dla zasłużonych. 1945–1948 był przewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1955).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 3, Warszawa 1992.