Kazimierz Kowalski (podoficer)

Kazimierz Kowalski
	sierżant
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1896 ; Łaszew
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1978 ; Łódź
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Polska Organizacja Wojskowa
Jednostki	28 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia

Kazimierz Kowalski (ur. 10 lutego 1896 w Łaszewie, zm. 5 lipca 1978 w Łodzi) – podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Józefa i Anieli z Wróblewskich. Absolwent szkoły powszechnej. Po ukończeniu nauki pracował w fabryce sznurowadeł. Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej^[1]. W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i w szeregach 5 kompanii 28 pułku Strzelców Kaniowskich walczył na frontach wojny polsko-ukraińskiej, a następnie polsko-bolszewickiej. W maju 1920 pod Biełkami, zaatakował placówkę bolszewicką i zdobył sprzęt oraz jeńców^[1]. Za bohaterstwo w boju został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[2].

Po zakończeniu wojny, w stopniu sierżanta został zdemobilizowany. Początkowo pracował w przemyśle, a następnie zajął się handlem. W 1939 walczył w obronie Warszawy. W kwietniu 1940 aresztowany przez Niemców i osadzony w obozie koncentracyjnym^[1].

Po wojnie wrócił do handlu, a w 1968 przeszedł na emeryturę. Zmarł w Łodzi i spoczywa na miejscowym cmentarzu^[3].

Był żonaty z Janiną z Jurgielewiczów, dzieci: Kazimierz (ur. 1925), Irena (ur. 1926) i Wanda (ur. 1929)^[3].

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
Wacław Zaborowski: Zarys historii wojennej 28-go pułku Strzelców Kaniowskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.