Przejdź do zawartości

Kazimierz Ksawery Starzeński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Ksawery Starzeński
Herb
Lis
Rodzina

Starzeńscy herbu Lis

Data i miejsce urodzenia

4 marca 1807
Lwów

Data i miejsce śmierci

22 listopada 1877
Góra Ropczycka

Ojciec

Ksawery Starzeński

Matka

Katarzyna Bobronicz-Jaworska

Żona

1. Teofila Pawlikowska
2. Maria Smorągiewicz

Dzieci

z 2. żony:
Edward,
Julia,
Kazimiera,
Karol

Odznaczenia
Kawaler Orderu Leopolda (Austria) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Komandor Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Gwelfów (Hanower) Krzyż Wielki na Łańcuchu Świętego Konstantyńskiego Orderu Wojskowego Świętego Jerzego

Kazimierz Ksawery Piotr Kazimierz Starzeński herbu Lis (ur. 4 marca 1807 we Lwowie, zm. 22 listopada 1877 w Górze Ropczyckiej) – hrabia, ziemianin, wojskowy, c. k. szambelan i c. k. tajny radca, członek Stanów Galicyjskich oraz Izby Panów austriackiej Rady Państwa.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Arthura Pageta i Katarzyny Joanny Gabrielle Starzeńskiej, uznany przez jej męża Ksawerego.

Uczestniczył w powstaniu listopadowym. W trakcie wiosny ludów na Węgrzech walczył przeciwko powstańcom. W 1851 major[1]. W 1866 regimentarz pułku Krakusów wojsk austriackich[1] (wówczas Dywizjon Krakusów „Regimentarza” został wcielony do 1 Galicyjskiego pułku ułanów). Potem pułkownik honorowy.

Był członkiem Stanów Galicyjskich z grona magnatów[1]. Od 18 kwietnia 1861 był członkiem dożywotnim Izby Panów w Rady Państwa[1]. W 1867 był prezesem Rady c. k. powiatu ropczyckiego[1].

Był członkiem rady nadzorczej Kolei im. Karola Ludwika[1]. W 1860 był współtwórcą Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie[2].

27 stycznia 1834 otrzymał godność c. k. szambelana, a 16 grudnia 1864 otrzymał tytuł c. k. tajnego radcy[1][3].

Za zasługi został odznaczony licznymi orderami: austriackimi Orderem Leopolda III klasy z odznaką wojenną (9 maja 1854) i Orderem Żelaznej Korony III klasy z odznaką wojenną (15 stycznia 1850), rosyjskim Orderem św. Stanisława II klasy (4 kwietnia 1851), papieską komandorią Orderu św. Grzegorza Wielkiego, parmeńsko-konstantyńskim Orderem św. Jerzego I klasy (9 grudnia 1853) i hanowerskim Orderem Gwelfów[1].

27 listopada 1877 ożenił się z Marią Smorągiewicz (1830-1903)[1]. Mieli dzieci: Edwarda (ur. 1854), Julię (ur. 1857, żona Mieczysława Deisenberga, a potem Czesława Zapalskiego), Kazimierę (ur. 1858, żona Tytusa Lemera), Karola (ur. 1860)[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Almanach 1908 ↓, s. 898.
  2. 50-lecie Krakowskiego „Tow. Wzaj. Ubezpieczeń”. Założenie Towarzystwa. „Kurier Kolejowy i Asekuracyjny”. Nr 11 (568), s. 2-3, 1 czerwca 1911. 
  3. Korespondencya Czasu. „Czas”. Nr 220, s. 1, 23 grudnia 1864. 
  4. Almanach 1908 ↓, s. 898-899.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]