Przejdź do zawartości

Kazimierz Wróblewski (major)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Wróblewski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1896
Zaśpicze

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Komenda Placu Stanisławów

Stanowiska

komendant placu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Krzyż Wojskowy (Wielka Brytania)

Kazimierz Wróblewski[a] (ur. 23 listopada 1896 w Zaśpiczach) – major piechoty Wojska Polskiego, inwalida wojenny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Zaśpiczach, w ówczesnym powiecie sokólskim guberni grodzieńskiej, w rodzinie Antoniego i Michaliny z Gieniuszów. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 48 Pułku Piechoty w Stanisławowie[2][1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1009. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W styczniu 1924 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Czortków na stanowisko oficera instrukcyjnego[4], a w maju tego roku przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Buczacz na takie samo stanowisko[5][6]. W marcu 1926 został przydzielony do macierzystego pułku[7]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 97. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W maju tego roku został przeniesiony z 48 pp do 49 Pułku Piechoty na stanowisko kwatermistrza[9], a w październiku przesunięty na stanowisko dowódcy II batalionu[10]. W marcu 1931 został przydzielony z 49 pp na stanowisko oficera placu Kołomyja[11], a w maju tego roku przeniesiony na stanowisko komendanta placu Stanisławów[12]. W marcu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[13], a z dniem 31 lipca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[14].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Kazimierz III Wróblewski”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 260, 413.
  2. Spis oficerów 1921 ↓, s. 158.
  3. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 54.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 stycznia 1924 roku, s. 28.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 15 maja 1924 roku, s. 276.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 240, 357, 1329.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku. Dodatek „Obsada personalna przysposobienia wojskowego”, s. 7.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 146.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 326.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 97.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30, 509.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 281.
  15. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
  16. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  17. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30.
  18. M.P. z 1938 r. nr 119, poz. 193.
  19. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 260.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]