Kerner
 Dojrzałe winogrona odmiany kerner w Weinsberg | |
| Gatunek |
winorośl właściwa |
|---|---|
| Inne nazwy |
herold weiß, weinsberg S 25-30 |
| Hodowca | |
| Rok wyhodowania | |
| Pochodzenie | |
| Ważne regiony uprawy | |
| Identyfikator VIVC |
6123 |
| Przeznaczenie owoców |
wino |
| Kolor skórki |
słomkowożółty |
Kerner - biała odmiana winogron, wyhodowana w 1929 przez Augusta Herolda w instytucie w Weinsberg przez skrzyżowanie odmiany trollinger (schiava grossa) o ciemnej skórce i białego rieslinga[1][2][3]. Nazwę nadano na cześć XIX-wiecznego lekarza, poety i miłośnika wina, Justinusa Kernera[3]. Pochodzenie od odmian rodzicielskich zostało potwierdzone w 1998 przez badania DNA[4].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]W porównaniu z rieslingiem kerner jest nieco mniej wymagający i bardziej plenny[4]. Późno wypuszcza pąki, przez co uprawa w chłodniejszym klimacie jest mniej ryzykowna[4][5]. Dojrzewa średniopóźno albo późno[4]. Grona osiągają wysoki poziom cukru i lepszą kwasowość niż inny popularny mieszaniec, müller-thurgau[4][6].
Wina
[edytuj | edytuj kod]Wina są porównywane do rieslingów i często są oferowane jako jednoodmianowe[4]. Ustępuje ze względu na możliwe posmaki szlachetnością rieslingowi za cenę niższych wymagań[4]. Wyróżnia się delikatnym smakiem[6]. Jest jedną z dopuszczonych do produkcji popularnego wina liebfrauenmilch[7].
Rozpowszechnienie
[edytuj | edytuj kod]W 2012 kerner był szóstą pod względem rozpowszechnienia odmianą winorośli w Niemczech[8]. Były nią obsadzone wtedy winnice na obszarze 3131 ha (3,1%)[8]. Szczep traci na popularności: w 1995 był uprawiany na 4145 ha więcej[8][9]. Do 1969 roku kerner nie był oficjalnie zatwierdzoną odmianą[4].
Kerner w innych krajach jest uprawiany na znacznie mniejszą skalę: w północnych Włoszech - apelacja Alto Adige DOC obejmuje jednoszczepową podapelację dla wina z odmiany kerner, jednak uprawy w kraju zamykają się w 25 ha[4][10]. W Szwajcarii i Wielkiej Brytanii odmiana wykształca bardziej wyrazisty aromat niż w ojczyźnie[11]. Uprawy w tych krajach nie przekraczają kilkunastu hektarów[4]. W Czechach (okolice Pragi) szczepem są obsadzone trudniejsze klimatycznie winnice[12]. Kerner jest wymieniany wśród odmian lepiej radzących sobie z klimatem Belgii[13]. Inne państwa, w których uprawia się szczep to Kanada (Kolumbia Brytyjska)[4][14], Południowa Afryka, Stany Zjednoczone (Kalifornia) i Japonia[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Furmint w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2014-04-28]. (ang.).
- ↑ Karen MacNeil: The Wine Bible. Nowy Jork: Workman Publishing, 2001, s. 64. ISBN 978-1-56305-434-1. (ang.).
- ↑ a b Stevenson 2005 ↓, s. 379.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 502-503. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 403.
- ↑ a b Stevenson 2005 ↓, s. 37.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 350.
- ↑ a b c Deutscher Wein Statistik 2012/2013. Mainz: Deutscher Weininstitut, 2013. [dostęp 2014-06-02]. (niem. • ang.).
- ↑ Karen MacNeil: The Wine Bible. Nowy Jork: Workman Publishing, 2001, s. 524. ISBN 978-1-56305-434-1. (ang.).
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 276-277.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 398.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 425.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 409.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 533.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).