Klasyfikacja Biblioteki Kongresu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wnętrze Biblioteki Kongresu

Klasyfikacja Biblioteki Kongresu (ang. Library of Congress Classification (LCC) ) – język klasyfikacyjny zbiorów bibliotecznych, stworzona na potrzeby Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych, obecnie stosowana w bibliotekach na całym świecie, głównie naukowych i uniwersyteckich.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Jednym z pierwszych systemów porządkowania zbiorów Biblioteki Kongresu w Waszyngtonie był system zastosowany przez Thomasa Jeffersona w jego prywatnej bibliotece, przekazanej później Bibliotece Kongresu. System Jeffersona był oparty na pracach Bacona i d’Alemberta, składał się z 44 klas głównych zgrupowanych w 3 działy: Historia, Filozofia, Sztuka. System ten był w użyciu prawie do końca XIX wieku. Prace nad nowym systemem, dostosowanym do wzrastających potrzeb Biblioteki rozpoczęli dwaj bibliotekarze: James C. M. Hanson i Charles Martel. W 1899 dołączył do nich Herbert Putnam. Prace nad nową klasyfikacją trwały kilkadziesiąt lat. Kolejne części nowej klasyfikacji wychodziły drukiem w latach 1901-1969. System, przeznaczony początkowo tylko dla jednej biblioteki, szybko stał się popularny także w innych. Na początku lat 90. została powołana Rada ds. Współkatalogowania (English Cooperative Cataloging Council) dla bibliotek używających formatu MARC dla katalogów komputerowych, która rozstrzyga wszelkie wątpliwości dotyczące Klasyfikacji.

Struktura[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja LCC należy do systemów alfanumerycznych (zbudowana jest z ciągów liter i cyfr). Klasyfikacja Biblioteki Kongresu używa liter alfabetu łacińskiego i cyfr arabskich. Pierwsza litera oznacza dział główny, a kolejna poddział. Dodatkowa numeracja służy uściśleniu treści danej książki.

Działy główne[edytuj | edytuj kod]

  • A Dzieła o treści ogólnej
  • B Filozofia, Teologia, Religia
  • C Nauki historyczne, Archeologia, Biografie
  • D Historia Europy, Azji, Afryki i Australii
  • E Historia Ameryki i Stanów Zjednoczonych
  • F Historia Kanady i Ameryki Łacińskiej
  • G Geografia, Archeologia, Etnologia, Folklor, Sport
  • H Nauki społeczne, Statystyka, Ekonomia, Przemysł, Handel, Socjologia
  • J Nauki polityczne
  • K Prawo
  • L Edukacja
  • M Muzyka
  • N Sztuka
  • P Literaturoznawstwo, Literatura, Teatr, Kino, Telewizja, Dziennikarstwo
  • Q Matematyka, Informatyka, Astronomia, Fizyka, Chemia, Geologia, Nauki biologiczne
  • R Medycyna
  • S Rolnictwo, Leśnictwo
  • T Technika
  • U Wojskowość
  • V Żegluga
  • Z Nauka o książce, Bibliotekoznawstwo

Przykłady poddziałów[edytuj | edytuj kod]

W jaki sposób oznaczane są poddziały w LCC można prześledzić na przykładzie działu Sztuka:

  • N Sztuka
    • NA Architektura
    • NB Rzeźba
    • NC Rysunek, ilustracje
    • ND Malarstwo
    • NE Grafika
    • NK Sztuka użytkowa
    • NX Sztuka (ogólnie)

Dodatkowe oznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Cyfry dodane do pierwszej litery/pierwszych liter klasyfikacji wskazują na dodatkowe informację np.: czas, miejsce, ujęcie tematu, formę:

  • HG Finanse i bankowość
    • 237 w Średniowieczu
    • 253 w XIX w.
    • po 1971 r.
  • PN nauka o literaturze
    • 52 a edukacja
    • 53 a sztuka

Kolejne litery i cyfry są przeznaczone dla konkretnego autora np.: dla Stephena Kinga jest to I483 a Danielle Steel T33828. Następna część symbolu to oznaczenie tytułu i czasami również daty wydania książki. Całość dla książek: To love again/ Danielle Steel i Lies/Al Franken wygląda zatem tak:

PS3569.T33828 T6 gdzie:

  • PS to Literatura piękna amerykańska
    • 3569 autorzy z końca 20 w., których nazwiska zaczynają się na literę "S"
      • T33828 numer przydzielony autorce Danielle Steel
        • T6 numer dla tytułu: To love again

E902.F74 2004

  • E Historia Stanów Zjednoczonych

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A guide to the Library of Congress Classification. Wyd.5/ Lois Mai Chan. Englewood, 1999.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]