Klasztor Franciszkanów w Obornikach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klasztor Franciszkanów
nr rej. 1169/A z 17.07.1970
Państwo

 Polska

Miejscowość

Oborniki

Kościół

Kościół katolicki

Właściciel

franciszkanie

Typ zakonu

męski

Fundator

Bolesław Pobożny i Jolenta Helena

Styl

barok

Data budowy

1768

Data zamknięcia

1820

Położenie na mapie Obornik
Mapa konturowa Obornik, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klasztor Franciszkanów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Klasztor Franciszkanów”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Klasztor Franciszkanów”
Położenie na mapie powiatu obornickiego
Mapa konturowa powiatu obornickiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Klasztor Franciszkanów”
Położenie na mapie gminy Oborniki
Mapa konturowa gminy Oborniki, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klasztor Franciszkanów”
Ziemia52°38′39″N 16°48′43″E/52,644278 16,812056

Klasztor Franciszkanów w Obornikach – jeden z rejestrowanych zabytków miasta Oborniki, w województwie wielkopolskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Oryginalny budynek klasztoru został zapewne zbudowany z drewna. Zachowane do czasów obecnych późnobarokowe skrzydło zostało zbudowane razem z nowym kościołem w 1768 roku z cegły. W 1814 roku świątynia została całkowicie zniszczona przez armię rosyjską. Po kasacie klasztoru w 1820 roku, obiekt został przekazany gminie protestanckiej i zamieniony na kaplicę luterańską. Po wybudowaniu w mieście w 1891 roku kościoła protestanckiego klasztor został przeznaczony na magazyn. Obecnie należy do miasta Oborniki[1][2].

W 1970 roku zachowane skrzydło klasztoru zostało wpisane do rejestru zabytków. W 1993 roku w budynku miał miejsce pożar, który całkowicie zniszczył dach razem z konstrukcją jego więźby. Pomimo późniejszych wielokrotnych nakazów Wielkopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków budynek obiekt nie został wyremontowany, ani zabezpieczony[3].

Skrzydło klasztoru jest murowane, wzniesione z cegły, z użyciem kamienia polnego, otynkowane, zbudowane na planie prostokąta, dwukondygnacyjne i dziewięcioosiowe, nakryte było dawniej dwuspadowym dachem, który został z zniszczony przez wspomniany wcześniej pożar w 1993 roku[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]