Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Podwyższenia Krzyża Świętego w Ozorkowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Podwyższenia Krzyża Świętego
A/499 z dnia 4.08.1967[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok od frontu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Ozorków

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Podwyższenia Krzyża Świętego

Wezwanie

św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Podwyższenia Krzyża Świętego

Położenie na mapie Ozorkowa
Mapa konturowa Ozorkowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Podwyższenia Krzyża Świętego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Podwyższenia Krzyża Świętego”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Podwyższenia Krzyża Świętego”
Położenie na mapie powiatu zgierskiego
Mapa konturowa powiatu zgierskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Podwyższenia Krzyża Świętego”
Ziemia51°57′46,57″N 19°17′32,94″E/51,962936 19,292483

Kościół świętego Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Podwyższenia Krzyża Świętegorzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu ozorkowskiego archidiecezji łódzkiej.

Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]

Najstarsza część świątyni to dzisiejsze prezbiterium i część nawy głównej. Początkowa była to kaplica dworska, która została konsekrowana w dniu 15 kwietnia 1668 roku przez biskupa chełmskiego Jana Różyckiego. W 1887 roku świątynia została rozbudowana: wydłużono nawę, dobudowano kaplicę i wybudowano wieżę. Przebudowa zmieniła całkowicie wygląd zewnętrzny kościoła, który do tego czasu reprezentował architekturę barokową, a wówczas nabrał cechy architektury neoromańskiej. Wewnątrz świątyni nastąpiła został wymieniony obraz Świętej Rodziny na obraz świętego Józefa z dzieciątkiem Jezus, a w owalu nad głównym ołtarzem został umieszczony obraz świętej Katarzyny. W 1925 roku, zakupiono nowe dzwony, a w 1928 roku świątynia otrzymała instalację elektryczną, z kolei w 1930 roku zostały zakupione nowe organy o 16 głosach, a w 1931 roku została położona w świątyni posadzka terakotowa. W latach 1932-1934 kościół został ponownie rozbudowany: dobudowano dwie nawy, dwie kaplice, skarbiec i zakrystię. W czasie okupacji hitlerowskiej świątynia została sprofanowana i zamieniona na skład zboża. Po zakończeniu II wojny światowej świątynia powróciła do prawnych właścicieli.

Do wyposażenia kościoła należą: ołtarz główny ze wspomnianym wyżej obrazem św. Józefa, 2 ołtarze boczne i ołtarz soborowy, 3 dzwony, stacje Drogi Krzyżowej i organy[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]