Kościół św. Jadwigi w Dębicy

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Jadwigi
A-248 z dnia 19.03.1985 r.[1]
kościół farny
Ilustracja
Fasada kościoła św. Jadwigi
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Dębica

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia św. Jadwigi w Dębicy

Wezwanie

św. Jadwigi

Położenie na mapie Dębicy
Mapa konturowa Dębicy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jadwigi”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jadwigi”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jadwigi”
Położenie na mapie powiatu dębickiego
Mapa konturowa powiatu dębickiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jadwigi”
Ziemia50°03′11″N 21°24′49″E/50,053056 21,413611
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Jadwigi w Dębicy – kościół farny w Parafii św. Jadwigi w Dębicy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Parafia w Dębicy powstała w XIII w. Początkowo kościołem parafialnym był drewniany kościół św. Małgorzaty, który spłonął w 1554 r. podczas pożaru Dębicy. W 1558 r. rozpoczęto budowę nowego murowanego kościoła, który konsekrowany został dopiero w 1650 r. Wtedy też otrzymał wezwanie św. Jadwigi Śląskiej. Kościół był wielokrotnie remontowany i rozbudowywany. Pierwszy gruntowny remont przeprowadzono w latach 1705-1725, po zniszczeniach doznanych w czasie potopu szwedzkiego. Po pożarach w XIX w. nastąpił kolejny remont w latach 1890-1900. Kościół został wtedy rozbudowany o część chóralną, południową kruchtę i wieżę. Podczas II wojny światowej kościół doznał kolejnych zniszczeń, które usunięto w 1949 r.[2]

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Dzwonnica

Kościół św. Jadwigi jest murowany z cegły, w stylu gotyckim o częściowo zatartych cechach stylowych oraz neogotyckim. Jest to budowla jednonawowa, czteroprzęsłowa z prezbiterium dwuprzęsłowym zamkniętym trójbocznie, przy którym jest zakrystia. Przy nawie od północy mieści się kaplica, od południa kruchta, a od zachodu 47 metrowej wysokości wieża z przedsionkiem w przyziemiu.

Wewnątrz znajduje się m.in. późnobarokowy ołtarz główny (I połowa XVIII w.), obok renesansowe epitafium z 1507 r. wmurowane w 1892 r. w nagrobek Anieli Trzecieskiej i jej synów. Ołtarze boczne późnobarokowe i jeden rokokowy pochodzą z XVIII w., natomiast rokokowa ambona i chrzcielnica z II połowy XVIII w. W podziemiach pochowany jest m.in. Antoni Mikołaj Radziwiłł, kanonik archikatedry gnieźnieńskiej i referendarz wielki koronny.

Przy kościele stoi murowana dzwonnica z początku XX w. Najstarszy gotycki dzwon pochodzi z 1423 r. Obok dzwonnicy mogiła ze szczątkami pochodzącymi prawdopodobnie z przełomu XV i XVI w, odkrytymi podczas remontu w 2010 r.[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 12 [dostęp 2011-09-26].
  2. ↑ Józef Buszko, Feliks Kiryk (red.), Dębica. Zarys dziejów miasta i regionu, Kraków 1995
  3. ↑ Wacław Grych, Spacerem po Dębicy, Rzeszów 2011

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Jadwigi_w_Dębicy&oldid=72138519”