Kościół św. Jakuba Większego w Červeným Kostelcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Jakuba Większego
Kostel svatého Jakuba Většího
nr rej. 30853/6-1565
Ilustracja
Kościół, po lewej dzwonnica
Państwo

 Czechy

Miejscowość

Červený Kostelec

Wyznanie

Rzymskokatolicki

Rodzaj

kościół

Wezwanie

św. Jakuba Większego Apostoła

Historia
Data budowy

XIV wiek, 1744–1754

Data zniszczenia

1591, 1831 (wieża)

Dane świątyni
Styl

barok

Stan obecny

czynny

Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jakuba Większego''Kostel svatého Jakuba Většího''”
Ziemia50°28′N 16°05′E/50,466667 16,083333
Strona internetowa

Kościół św. Jakuba Większego (cz. Kostel svatého Jakuba Většího) – rzymskokatolicka świątynia parafialna w czeskim mieście Červený Kostelec, w kraju hradeckim. Jest chroniona jako zabytek kultury Republiki Czeskiej (Kulturní památka České republiky) od 1958 roku. Pomalowana w jaskrawe barwy jest dominującym obiektem w centrum miejscowości.

Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy gotycki kościół pod wezwaniem Jakuba Większego stanął w tym miejscu w XIV wieku, wspomniany jest jako parafialny w roku 1362 (jest to też pierwsza wzmianka o osadzie). W XVII wieku przejściowo podlegał miastu Náchod, po 1709 roku ponownie był kościołem parafialnym.

W 1591 roku uległ zniszczeniu w czasie pożaru miasteczka, odnowiono go dopiero kilkadziesiąt lat później, w 1668. W latach 1744–1754 przebudowano go w stylu barokowym, pod kierunkiem Kiliána Ignáca Dientzenhofera i Franza Kermera.

Obecna świątynia jest jednonawowa, z rzeźbą świętego nad tympanonem. Do głównego wejścia prowadzą kamienne schody, po bokach których umieszczono dwie rzeźby z piaskowca, autorstwa miejscowego rzeźbiarza Břetislava Kafki – św. Wacława i św. Ludmiły.

Przy kościele miały się wznosić dwie barokowe wieże – rozpoczęto stawianie fundamentów, ale ostatecznie stanęła tylko jedna, wolnostojąca, służąca jako dzwonnica. W 1831 roku została mocno uszkodzona w czasie pożaru, po czym zniżono ją i prowizorycznie zabezpieczono prostym dachem. Dopiero w latach 1939–1940 dobudowano na niej pseudobarokowy, kopulasty dach z czterema tarczami zegarowymi. Obecne zegary, już szóste z kolei, uruchomiono w 1988 roku.

Druga wieża nie została nigdy ukończona – w jej planowanej dolnej części umieszczono kości pochodzące z cmentarza, położonego niegdyś przy kościele.

Wnętrze świątyni nie jest wyłącznie barokowe – neorenesansowy ołtarz główny pochodzi z roku 1906, o rok młodsza jest droga krzyżowa. Cechy barokowe posiadają ołtarze boczne – Jana Nepomucena i Maryi Panny, a także kazalnica z połowy XVIII wieku. Najcenniejszym elementem wyposażenia jest chrzcielnica z 1555 roku.

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

W pobliżu kościoła stoi kolumna maryjna z 1842 roku oraz droga krzyżowa (kalwaria) z 1842 roku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]