Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja w Ustce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja
parafialny
Ilustracja
Kościół widziany wśród zabudowań osady z zachodniego brzegu Słupi
Państwo

 Polska

Miejscowość

Ustka

Adres

Park Jana Pawła II

Wyznanie

katolickie później protestanckie

Kościół

rzymskokatolicki później ewangelicki

Wezwanie

św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja

Położenie na mapie Ustki
Mapa konturowa Ustki, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja”
Położenie na mapie powiatu słupskiego
Mapa konturowa powiatu słupskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja”
Ziemia54°35′11″N 16°51′18″E/54,586389 16,855000

Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja – kościół, który znajdował się w Ustce, pierwotnie jako świątynia katolicka, w 1539 został przejęty przez ewangelików. Rozebrano go w 1889 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym kościołem w Ustce była świątynia pw. św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja. Już w roku 1356 liczba mieszkańców Ustki wzrosła do tego stopnia, że mimo wybudowania kościoła w Zimowiskach (Wintershagen), zaistniała konieczność jednoczesnego wybudowania kościoła filialnego w Ustce. W kościele w Grabnie umieszczono tablicę kamienną upamiętniająca budowę obu kościołów z napisem: „HEC FABRICA ECCLESIE MATRICIS WINTERSHAGEN ET EIUS FILIE STOLPMUNDE CAMINENSIS”[1].

Świątynię pobudowano szybko, a budulcem było drewno dębowe. Kościół posiadał ok. 200 miejsc siedzących. W XIX wieku świątynia okazała się zbyt mała dla wzrastającej liczby wiernych. Świątynia stanowiła też znak nawigacyjny dzienny (przez swoją niepowtarzalną bryłę) i nocny (światła w oknach kościoła). W 1590 w czasie reformacji kościół przeszedł na własność gminy ewangelickiej. W 1644 roku miał miejsce pożar Ustki, w którym jednak świątynia cudem nie ucierpiała[2].

Przed rozebraniem kościoła nastąpiło jego uroczyste zamknięcie wraz z przeniesieniem wyposażenia do nowego kościoła – proces rozbiórki trwał od 20 marca 1889.

Architektura świątyni[edytuj | edytuj kod]

Kościół wyglądał bliźniaczo jak ten w Zimowiskach. Jego wieża o wysokości 30 metrów była najwyższym budynkiem w Ustce przez ponad 500 lat[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Christian Friedrich Wutstrack, Kurze historisch- geographisch- statistische Beschreibung von dem königlich-preußischen Herzogthums Vor- und Hinter-Pommern, Stettin 1793, s. 718.
  2. a b Kościół pod wezwaniem Świętego Mikołaja w Ustce - Pomorski Wehikuł Czasu [online], pomorskiwehikulczasu.pl [dostęp 2022-08-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stolpmünder Chronik, Hrsg. Walter Dominick 1936, Lübeck 1956.