Kościół św. Klemensa Papieża w Miedźnej
 450/65 z dnia 14.12.1965 r.
| |||||||
| kościół parafialny | |||||||
| |||||||
| Państwo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Wyznanie | |||||||
| Kościół | |||||||
| Parafia | |||||||
| Wezwanie | |||||||
| |||||||
| |||||||
Położenie na mapie gminy Miedźna  | |||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |||||||
Położenie na mapie powiatu pszczyńskiego  | |||||||
 49°58′39,62″N 19°02′57,67″E/49,977672 19,049353
| |||||||
Kościół pw. św. Klemensa Papieża w Miedźnej, powiat pszczyński, archidiecezja katowicka. Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego w pętli pszczyńskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół i Parafia w Miedźnej istnieją od co najmniej 700 lat. Pierwsza pisemna wzmianka o istnieniu Parafii Miedźna z 1326 r. sporządzona została przez księdza Andrzeja de Verulis z Biskupstwa Krakowskiego. Odnotował on parafię Miedźna w wykazie parafii zobowiązanych do płacenia Świętopietrze w wysokości 4,5 skojca. Niewątpliwym więc jest, że kościół pod wezwaniem św. Klemensa oraz parafia wtedy już istniały.
Kościół rozbudowano w XVII w., powiększając nawę główną i łącząc ją z dzwonnicą stojącą dotychczas osobno, rozbudowując w ten sposób kościół z 1326 roku.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół orientowany, konstrukcji zrębowej z wieżą konstrukcji słupowej-zastrzałowej[1]. Prezbiterium zamknięte ścianą prostą, z zakrystią od północy. Nawa na planie wydłużonego prostokąta z wieżą od zachodu. Wieża pokryta gontem z nadwieszoną izbicą oszalowana deskami i hełmem baniastym z latarnią. Dach siodłowy pokryty gontem, nad nawą wieżyczka na sygnaturkę z latarnią. Wokół świątyni soboty osadzone na słupach z mieczowaniami, wokół wieży oszalowane. Wokół ścian prezbiterium wydatne zadaszenie gontowe. Powyżej sobót i zadaszenia ściany oszalowane deskami. Prezbiterium przekryte pozornym sklepieniem kolebkowym o łuku segmentowym. W nawie strop płaski. Chór muzyczny drewniany osadzony na czterech słupach[2].
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Wyposażenie głównie barokowe. Ołtarz główny późnobarokowy z 1 połowy XVIII w., tablicowy, z grupą Świętej Trójcy w zwieńczeniu. Po bokach bramki z rzeźbami św. Piotra i św. Pawła. W ołtarzu obraz przedstawiający postać papieża, św. Klemensa z XIX w. Obrazy boczne również późnobarokowe[2]. Ambona i ława kolatorska z XVIII w.[3] We wschodnim oknie prezbiterium kopia gotyckiego witraża ze sceną Ukrzyżowania; oryginał w Muzeum Archidiecezjalnym w Katowicach.
-
-
Soboty kościoła -
Soboty kościoła -
Elementy konstrukcyjne kościoła i kamienna chrzcielnica
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Antoni Kreis: Z drewna ciosane. Chorzów: Górnośląski Park Etnograficzny, 2004.
- ↑ a b Rejduch-Samkowa Izabela, Samek Jan (red.): Katalog zabytków sztuki w Polsce. Tom VI. Województwo katowickie. Zeszyt 10. Powiat pszczyński. Warszawa: Instytut Sztuki PAN i Wojewódzki Konserwator Zabytków w Katowicach, 1961, s. 17-19.
- ↑ Płazak Ignacy: Pszczyna. Zabytki miasta i regionu. Przewodnik po muzeum. Pszczyna: Muzeum Wnętrz Pałacowych w Pszczynie, 1974, s. 35.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ludwik Musioł: Monografia historyczna Miedźnej i Grzawy k.200 mps.1452 - zbiory specjalne Biblioteki Śląskiej w Katowicach.
- Ludwik Musioł: Kościoły św. Klemensa 1960 Gość Niedzielny nr 27.
- Ludwik Musioł: Karczmy i zajazdy w parafii miedźwiańskiej (zbiory prywatne tekst nie publikowany).
- Ludwik Musioł, prof. Ludwik Igalffy: Przegląd Historyczny poszczególnych miejscowości Ziemi Pszczyńskiej, wyd. 1929r. obecnie w zbiorach Biblioteki Narodowej w Wiedniu.
- Urszula Chrobok-Sztoler: praca doktorska pod kierunkiem prof. dr hab. Antoniego Barciaka "Miedźna – miejscowość, parafia i społeczność wiejska. Studium dziejów wsi pszczyńskiej do początku XIX wieku" strony 114-138.