Kościół św. Mateusza w Lutocinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Mateusza w Lutocinie
A-1292 z dnia 3.03.2015
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Lutocin

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymsko-katolicki

Parafia

Parafia św. Mateusza w Lutocinie

Wezwanie

Mateusz Ewangelista

Położenie na mapie gminy Lutocin
Mapa konturowa gminy Lutocin, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mateusza w Lutocinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mateusza w Lutocinie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mateusza w Lutocinie”
Położenie na mapie powiatu żuromińskiego
Mapa konturowa powiatu żuromińskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mateusza w Lutocinie”
Ziemia52°58′46,5672″N 19°45′55,9188″E/52,979602 19,765533

Kościół św. Mateusza w Lutociniekatolicki kościół parafialny zlokalizowany w Lutocinie (powiat żuromiński, województwo mazowieckie), przy centralnym placu Kościuszki.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy, drewniany kościół parafialny ufundował w 1370 Andrzej z Gulczewa - kasztelan płocki. Biskup Sojka z Gulczewa ustanowił beneficja dla lokalnego proboszcza. W 1598 świątynia ta posiadała w głównym ołtarzu obraz Trójcy Świętej, a na jego skrzydłach obrazy św. Mateusza i św. Jana. W 1802 kościół został zamknięty z uwagi na zły stan techniczny, a w 1808 ks. Malinowski wystawił nową, tymczasową kaplicę drewnianą o wymiarach 16 x 9 m. Spłonęła ona w 1858. Obecną, neogotycką świątynię zbudowano w latach 1873-1875 według projektu L. Gosławskiego. Konsekrował ją biskup Henryk Piotr Kossowski 31 sierpnia 1886[1].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

W ołtarzu głównym obrazy: św. Mateusza oraz Matki Bożej Łaskawej. W ołtarzach bocznych: św. Anny, św. Rocha, św. Antoniego i Najświętszego Serca Jezusowego[1].

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Przy kościele neogotycka dzwonnica i brama.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Z dziejów parafii, tablica informacyjna in situ