Kościół Ducha Świętego w Mieszkowicach

Kościół Ducha Świętego

kościół filialny
widok od frontu
Państwo	Polska
Miejscowość	Mieszkowice
Adres	ul. Odrzańska
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Przemienienia Pańskiego w Mieszkowicach
Wezwanie	Ducha Świętego
Wspomnienie liturgiczne	Zesłania Ducha Świętego
Historia Data rozpoczęcia budowy 1936 Data zakończenia budowy 1937
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie Mieszkowic Kościół Ducha Świętego
Położenie na mapie Polski Kościół Ducha Świętego
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Kościół Ducha Świętego
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego Kościół Ducha Świętego
Położenie na mapie gminy Mieszkowice Kościół Ducha Świętego
52°46′49,8″N 14°29′00,3″E

Kościół Ducha Świętego w Mieszkowicach – rzymskokatolicki kościół filialny należący do parafii Przemienienia Pańskiego Mieszkowicach (dekanat Mieszkowice archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej). Przez mieszkańców jest nazywany „kościołem za torami”.

Świątynia została wzniesiona dla niewielkiej społeczności katolickiej zamieszkującej przedwojenne Mieszkowice. Projektantem budowli był berliński architekt Wilhelm Fahibusch. W dniu 27 czerwca 1937 roku o godz. 16 został poświęcony kamień węgielny. W nocy nieznani sprawcy rozbili kamień węgielny i ukradli jego zawartość. W dniu 18 sierpnia 1937 roku ks. Hubert Mlotzek ponownie wmurował kamień węgielny. Świątynia została poświęcona i otrzymała wezwanie Świętego Ducha w dniu 10 października 1937 roku. W dniu 29 czerwca 1941 roku została odprawiona w kościele ostatnia msza święta.

Po 1945 roku świątynia przestała pełnić funkcje sakralne. Znajdował się w niej magazyn paliw oraz magazyn i skup owoców i warzyw. Dopiero w 1997 roku kościół stał się ponownie własnością parafii rzymskokatolickiej. W latach 2009–2011, dzięki staraniom proboszcza księdza Stanisława Piekarza, świątynia została odbudowana. W dniu 27 listopada 2011 roku kościół został konsekrowany przez księdza arcybiskupa metropolitę Andrzeja Dzięgę.

Bryła kościoła jest mocno zgeometryzowana, wybudowany został na planie prostokąta przedłużonego w części tylnej o nieco niższą przybudówkę, pełniącą funkcję zakrystii. Ściany o wysokości 5 metrów posiadają po pięć okien. Najbardziej okazałą częścią zewnętrzną świątyni była wieża złączona z głównym korpusem budynku. Na jej szczycie znajdował się metalowy krzyż. Wnętrze kościoła jednonawowe było podzielone na część dla wiernych i prezbiterium. Ściana centralna była ozdobiona malowidłem przedstawiającym gołębicę – symbol Ducha Świętego – w poświacie kolistych promieni, natomiast w czterech rogach znajdowały się dostojne rozmodlone w postawie adoracji postaci czterech aniołów.