Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny (Město Albrechtice)

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
	nr rej. 38687/8-129 z 3 maja 1958
	; Widok ogólny z rynku
Państwo	Czechy
Miejscowość	Město Albrechtice
Wyznanie	Rzymskokatolicki
Rodzaj	kościół
Wezwanie	Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny
	Historia
Data budowy	1766
Data poświęcenia	1766
Data zniszczenia	1746
	Dane świątyni
Styl	późny renesans, barok
Budulec	cegła
Stan obecny	czynny
	Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
	Położenie na mapie Czech Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
	50°09′47,3″N 17°34′33,3″E/50,163139 17,575917
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w miejscowości Město Albrechtice – zabytkowy^[1] kościół katolicki zlokalizowany w Czechach, w miejscowości Město Albrechtice (kraj morawsko-śląski).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół istniał w miejscowości już w wiekach średnich, jednak w dobie reformacji został przejęty przez protestantów. W 1608 duchowieństwo katolickie zaczęło wracać na swoje dawne parafie, a Město Albrechtice należało wówczas do parafii Opawica w dekanacie głuchołaskim. Lokalni katolicy dążyli w tych czasach do budowy własnego kościoła. Drewnianą świątynię pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny zbudowano w 1610. Miał wieżę i sygnaturkę w środkowej części dachu. W 1621 miejscowość stała się własnością kolegium jezuickiego z Nysy i została wyłączona z diecezji ołomunieckiej i włączona do diecezji wrocławskiej. Kościół stał się filią świątyni w Hynčicach. W 1707 kościół stał się parafialnym, a w 1709 postawiono nową świątynię, która spłonęła 24 lipca 1746 w pożarze całego rynku. Już w roku następnym rozpoczęto prace przy budowie kolejnej świątyni (późnorenesansowej), którą ukończono poświęceniem obecnego kościoła 13 lipca 1766. Poświęcenia dokonał biskup wrocławski Philipp Gotthard von Schaffgotsch. W 1782 na wieży umieszczono zegar. W 1788 zamontowano organy Jana Finklera z Javorníka (w 1897 zamienione na instrument Ringlera z Krnova). Podczas obu wojen światowych świątynia traciła dzwony. Obecne dwa (Maria oraz Józef i Prokop) powieszono w 1947. W 1945 kościół został uszkodzony, ponieważ wysadzeniu uległ pobliski most. W 1954 świątynię odnowiono z datków wiernych i pomocy państwa. Po II wojnie światowej poddano renowacji organy i ołtarze^[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół ma długość 39, 7 m, szerokość 17,65 m i jest wysoki na 16,6 m. Nad wejściem głównym stoi rzeźba Matki Boskiej, po prawej stronie św. Karola Boromeusza, a po lewej - św. Jana Nepomucena. Obiekt, za panowania jezuickiego, wyposażono w barokowy ołtarz główny^[2].