Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Krasnobrodzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
w Krasnobrodzie
A/230 z dnia 18.07.1978 i z 12.10.1979 (zespół klasztorny)
oraz dec. z 20.11.1956 (sam kościół)[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół wraz z dawnym klasztorem
Państwo

 Polska

Miejscowość

Krasnobród

Wyznanie

katolickie

Kościół

Kościół łaciński

Parafia

Nawiedzenia NMP w Krasnobrodzie

Wezwanie

Nawiedzenia NMP

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki

Obraz Matki Bożej Krasnobrodzkiej

Położenie na mapie Krasnobrodu
Mapa konturowa Krasnobrodu, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Pannyw Krasnobrodzie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Pannyw Krasnobrodzie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Pannyw Krasnobrodzie”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Pannyw Krasnobrodzie”
Położenie na mapie gminy Krasnobród
Mapa konturowa gminy Krasnobród, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Pannyw Krasnobrodzie”
Ziemia50°32′22,79″N 23°13′42,24″E/50,539664 23,228400

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Krasnobrodzie – rzymskokatolicki kościół parafialny, pochodzący z końca XVII wieku, będący częścią podominikańskiego zespołu klasztornego.

Budynek kościoła[edytuj | edytuj kod]

Kościół został wybudowany w latach 1690–1699 w stylu barokowym według projektu Jana Michała Linka i konsekrowany 12 sierpnia 1699 roku przez lwowskiego biskupa ormiańskiego, Stanisława Kotlińskiego. Budowlę ufundowała Maria Kazimiera Sobieska, zaś administrowanie nią powierzyła miejscowym dominikanom (zostali usunięci przez władze carskie w 1864).

Kościół jest murowany z cegły, otynkowany, jednonawowy, przy prezbiterium są dwie zakrystie i skarbiec, nad nawą wieżyczka na sygnaturkę. W latach 1767–1769 przebudowano fronton. W 1778 dobudowano kruchtę wraz z bramą według projektu Jana Mauchera. Wnętrze świątyni jest wyposażone w 5 pozłacanych ołtarzy. Drewniany ołtarz główny został wykonany przez Jana Mauchera w latach 1774–1776. Między kolumnami znajdują się postacie świętych zakonników dominikańskich: Jacka, Dominika, Wincentego Ferreriusza i Tomasza z Akwinu. W centrum ołtarza na tle kopii wizerunku Matki Bożej Krasnobrodzkiej umieszczono oryginalny cudowny obrazek. W górnej części ołtarza zawieszone jest malowidło przedstawiające nawiedzenie św. Elżbiety przez Maryję (z XVIII w.). W nawie głównej znajdują się drewniane ołtarze boczne: Matki Bożej Częstochowskiej, św. Walentego, Chrystusa Ukrzyżowanego i św. Anny. Ołtarz soborowy pochodzi prawdopodobnie z prywatnej kaplicy Jana III Sobieskiego. Na przedniej ścianie nawy głównej znajduje się malowidło przedstawiające adorację Trójcy Św. i Matki Bożej. Chrzcielnica o podstawie marmurowej pochodzi z 1908. W 1998 umieszczono w oknach witraże przedstawiające radosne i chwalebne tajemnice różańcowe.

Zespół klasztorny[edytuj | edytuj kod]

Kościół jest połączony z XVIII-wiecznym, dwukondygnacyjnym budynkiem klasztornym z dzwonnicą. Między nimi znajduje się czworoboczny dziedziniec. Na podwórzu przyklasztornym znajduje się drewniany spichrz z 1795 roku. Przed dawnym klasztorem stoją dwie figury z piaskowca: Chrystusa Dobrego Pasterza – Proboszcza Świata i Jana Pawła II – Jego Wikariusza (z lat 1997–1998). Z prawej strony kościoła znajduje się zadrzewiony plac, otoczony murem (dawny cmentarz), na którym wybudowano ołtarz polowy (tutaj odbywają się uroczystości maryjne). W lesie za zespołem klasztornym mieszczą się stacje drogi krzyżowej.

Kaplice[edytuj | edytuj kod]

Zabytkowa aleja kasztanowo-brzozowa łączy świątynię z „Kaplicą na Wodzie” (drewniana z 1 poł. XIX w.). Przy alei stoją również trzy inne kaplice: św. Onufrego (murowana na planie liścia koniczyny, z 1846), św. Mikołaja i św. Anny (drewniana z XIX w.) oraz św. Antoniego (drewniana z XIX w.).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mieczysław Kościński, Przydrożne pomniki wiary. Krasnobród i okolice, Lublin: „Polihymnia”, 2001, ISBN 83-7270-085-0, OCLC 749448693.
  • Mieczysław Kościński, Dominikanie w Krasnobrodzie (1664-1864), z dziejów kościoła i klasztoru, Lublin 2008.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]