Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Kolonowskiem

Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Kolonowskiem
	kościół parafialny
	; Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Miejscowość	Kolonowskie
Adres	ul. Leśna 13, 47-110 Kolonowskie
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	Niepokalanego Serca Maryi w Kolonowskiem
Wezwanie	Niepokalanego Serca Maryi
Historia
Data zakończenia budowy	1954
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
	Położenie na mapie Kolonowska Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Kolonowskiem
	Położenie na mapie Polski Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Kolonowskiem
	Położenie na mapie województwa opolskiego Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Kolonowskiem
	Położenie na mapie powiatu strzeleckiego Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Kolonowskiem
	Położenie na mapie gminy Kolonowskie Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Kolonowskiem
	50°39′20,9″N 18°22′59,8″E/50,655806 18,383278
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Niepokalanego Serca Maryi w Kolonowskiem – katolicki kościół parafialny znajdujący się w Kolonowskiem (powiat strzelecki, województwo opolskie). Jest siedzibą parafii Niepokalanego Serca Maryi.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przed powstaniem świątyni opiekę duszpasterską nad Kolonowskiem sprawowali proboszczowie ze Szczedrzyka, a następnie z Krasiejowa oraz Staniszcz Wielkich. Pierwszy kościół w formie baraku zbudowano w miejscowości w 1933. Msze odprawiali tu księża ze Staniszcz Wielkich. Zezwolenie na budowę murowanej świątyni otrzymano dopiero po II wojnie światowej, 19 lutego 1948. Promotorem i budowniczym był ksiądz Henryk Czerwionka, który stał przed licznymi utrudnieniami czasów stalinowskich. Obiekt konsekrowano 30 maja 1954. Łącznie z kościołem wzniesiono też plebanię oraz założono cmentarz parafialny. W latach następnych dobudowano jeszcze salki katechetyczne i zbudowano klasztor^[1]^[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Świątynia charakteryzuje się rzadko spotykaną architekturą^[3] – jest to niezwykle surowa, wręcz ascetyczna wizja kościoła nawiązująca do trendów, zgodnie z którymi forma obiektów sakralnych nie powinna rozpraszać wiernych, a głównie prowadzić do skupienia na doznaniach religijnych^[4].