Kościół Przemienienia Pańskiego w Krakowie (ul. Pijarska)
kościół klasztorny pijarów | |||||||||
Kościół Przemienienia Pańskiego w Krakowie – widok od ul. św. Jana w Krakowie | |||||||||
Państwo | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||
Adres |
{{{adres}}} | ||||||||
Wyznanie | |||||||||
Kościół | |||||||||
Parafia |
Przemienienia Pańskiego | ||||||||
Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Położenie na mapie Krakowa Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} |
Kościół Przemienienia Pańskiego – zabytkowy kompleks sakralny, wraz z przylegającym do niego klasztorem pijarów, przy ulicy Pijarskiej 2 w Krakowie.
Pijarzy przybyli do Polski z Moraw w 1642 roku, część z nich otrzymała fundację wojewody krakowskiego Stanisława Lubomirskiego. Późnobarokowy (właściwie rokokowy) kościół Przemienienia Pańskiego został zaprojektowany przez znanego architekta Kacpra Bażankę i wzniesiony w latach 1718-1728, a fasada zaprojektowana przez Franciszka Placidiego powstała w latach 1759-1761. Wybudowany na planie prostokąta, posiada jedną nawę i – otwarte ku niej – kaplice boczne. Wyraźne są nawiązania do kościoła w typie Il Gesù. Efekt integracji nawy głównej z prezbiterium osiągnięty został poprzez zastosowanie wydatnego gzymsu przebiegającego wokół osi kościoła.
Iluzjonistyczne polichromie we wnętrzu, nawiązującą do rzymskiej tradycji Andrea del Pozzo, są dziełem dwóch artystów przybyłych z Moraw – Franciszka Ecksteina i Józefa Piltza i, podobnie jak jednolite wyposażenie wnętrza, wykonane pod kierunkiem Ecksteina, powstały w roku 1733. Dziełem Ecksteina jest także iluzjonistyczny ołtarz główny oraz freski na sklepieniu nawy głównej. Freski na sklepieniu – przedstawiające apoteozę kluczy św. Piotra – wykonane zostały zgodnie z założeniami "kwadratury".
Po prawej stronie ołtarza wmurowane jest serce ks. Stanisława Konarskiego, a przed wejściem do kościoła znajduje się jego popiersie.