Przejdź do zawartości

Kościół Przemienienia Pańskiego w Krakowie (ul. Pijarska)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Kontrreformator (dyskusja | edycje) o 10:41, 18 sie 2013. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Kościół Przemienienia Pańskiego
kościół klasztorny pijarów
Ilustracja
Kościół Przemienienia Pańskiego w Krakowie – widok od ul. św. Jana w Krakowie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kraków, ulicy Pijarska 2

Adres

{{{adres}}}

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Przemienienia Pańskiego

Wezwanie

Przemienienia Pańskiego

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Kościół Przemienienia Pańskiego – zabytkowy kompleks sakralny, wraz z przylegającym do niego klasztorem pijarów, przy ulicy Pijarskiej 2 w Krakowie.

Pijarzy przybyli do Polski z Moraw w 1642 roku, część z nich otrzymała fundację wojewody krakowskiego Stanisława Lubomirskiego. Późnobarokowy (właściwie rokokowy) kościół Przemienienia Pańskiego został zaprojektowany przez znanego architekta Kacpra Bażankę i wzniesiony w latach 1718-1728, a fasada zaprojektowana przez Franciszka Placidiego powstała w latach 1759-1761. Wybudowany na planie prostokąta, posiada jedną nawę i – otwarte ku niej – kaplice boczne. Wyraźne są nawiązania do kościoła w typie Il Gesù. Efekt integracji nawy głównej z prezbiterium osiągnięty został poprzez zastosowanie wydatnego gzymsu przebiegającego wokół osi kościoła.

Iluzjonistyczne polichromie we wnętrzu, nawiązującą do rzymskiej tradycji Andrea del Pozzo, są dziełem dwóch artystów przybyłych z Moraw – Franciszka Ecksteina i Józefa Piltza i, podobnie jak jednolite wyposażenie wnętrza, wykonane pod kierunkiem Ecksteina, powstały w roku 1733. Dziełem Ecksteina jest także iluzjonistyczny ołtarz główny oraz freski na sklepieniu nawy głównej. Freski na sklepieniu – przedstawiające apoteozę kluczy św. Piotra – wykonane zostały zgodnie z założeniami "kwadratury".

Po prawej stronie ołtarza wmurowane jest serce ks. Stanisława Konarskiego, a przed wejściem do kościoła znajduje się jego popiersie.

Wnętrze kościoła