Kościół ewangelicki w Drogomyślu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół ewangelicko-augsburski w Drogomyślu
nr rej.:
- A-140/60 z 27 lutego 1960[1] (woj. katowickie)
- A/905/2021 z 18 listopada 2021 (woj. śląskie)[2]
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół Ewangelicko-Augsburski
w Drogomyślu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Drogomyśl

Wyznanie

protestanckie

Kościół

luterański

Parafia

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Drogomyślu

Położenie na mapie gminy Strumień
Mapa konturowa gminy Strumień, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicko-augsburski w Drogomyślu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicko-augsburski w Drogomyślu”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicko-augsburski w Drogomyślu”
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego
Mapa konturowa powiatu cieszyńskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicko-augsburski w Drogomyślu”
Ziemia49°52′11,03″N 18°45′33,43″E/49,869731 18,759286

Kościół ewangelicki w Drogomyślu – jeden z luterańskich kościołów tolerancji wybudowanych na Śląsku Cieszyńskim pod koniec XVIII wieku. Jest kościołem parafialnym miejscowej parafii. Za kościołem znajduje się ewangelicki cmentarz.

Kościół ewangelicki w Drogomyślu jest jednym z ostatnich, które powstały na Śląsku Cieszyńskim po wydaniu patentu tolerancyjnego przez cesarza Józefa II w 1781 i przed pełnym równouprawnieniem w czasie tzw. Wiosny Ludów. Pozwolenie na budowę kościoła uzyskano 4 czerwca 1787, budowlę w stylu klasycystycznym rozpoczęto podłożeniem kamienia węgielnego 25 maja 1788, w 1792 uzyskano specjalne pozwolenie na dobudowanie wieży (sam patent tolerancyjny nie zezwalał wystawiać wież). Ufundowany był przez barona Fryderyka Henryka Callischa, ówczesnego właściciela Drogomyśla, który do czasu poświęcenia kościoła przez cieszyńskiego superintendenta Jana Traugotta Bartelmusa 15 października 1797, pozwalał odprawiać nabożeństwa w swoim pałacu.

Podczas II wojny światowej zniszczony, powojenna odbudowa zakończyła się w 1951 r. Wnętrze świątyni jest trójnawowe, po bokach znajdują się pawlacze a nad portalem tablica fundacyjna w języku łacińskim wraz z herbem Calischów.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Franciszek Michejda: Dzieje Kościoła ewangelickiego w Księstwie Cieszyńskim (od Reformacji do roku 1909). Katowice: Dom Wydawniczy i Księgarski "Didache", 1992, s. 147. ISBN 83-85572-00-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]