Kościół farny św. Stanisława Biskupa w Borku Wielkopolskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Stanisława Biskupa
652/Wlkp/A z dnia 17.05.1956 i z 5.08.2008[1]
kościół filialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Borek Wielkopolski

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Pocieszenia Najświętszej Maryi Panny w Borku Wielkopolskim

Wezwanie

św. Stanisława Biskupa

Wspomnienie liturgiczne

8 maja

Położenie na mapie Borka Wielkopolskigo
Mapa konturowa Borka Wielkopolskigo, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Biskupa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Biskupa”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Biskupa”
Położenie na mapie powiatu gostyńskiego
Mapa konturowa powiatu gostyńskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Biskupa”
Położenie na mapie gminy Borek Wielkopolski
Mapa konturowa gminy Borek Wielkopolski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława Biskupa”
Ziemia51°54′59,22″N 17°14′27,74″E/51,916450 17,241039

Kościół farny pw. św. Stanisława Biskuparzymskokatolicki kościół filialny w mieście Borek Wielkopolski.

Kościół został zbudowany w latach 1469–1477 z fundacji biskupa poznańskiego Andrzeja z Bnina w miejsce istniejącego wcześniej kościoła drewnianego. W tym okresie był kościołem parafialnym. W XVII wieku został odnowiony oraz powiększony poprzez dobudowanie kaplicy. W 1792 roku dobudowano do niego wieżę oraz przebudowano XVII-wieczną kaplicę. W 1824 r. w wyniku pożaru kościół został zniszczony. Odbudowano i równocześnie przebudowano w latach 1853–1860. Po tej przebudowanie został powtórnie poświęcony w 1860 roku przez biskupa poznańskiego Leona Przyłuskiego. Do roku 1869 był kościołem parafialnym, po czym stał się kościołem filialnym parafii w Borku Wielkopolskim. Bryła kościoła jest w stylu późnogotyckim, która w czasie odbudowy po pożarze została przebudowana w stylu barokowym. Fundamenty i podstawa kościoła wykonana jest z kamienia, a mury z cegły. Wewnątrz kościoła znajduje się ołtarz główny pochodzący z 1857 roku ww stylu późnoklasycystycznym oraz dwa ołtarze boczne z 1860 roku.

W 1956 roku kościół wraz z przyległem terenem został uznany za zabytek.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]