Kościół Najświętszej Maryi Panny Matki Pocieszenia we Wrocławiu
nr rej. A/2652/411/Wm z dnia 9.12.1981[1] | |||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||
widok od frontu | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
Parafia | |||||||||||||
Wezwanie |
Najświętszej Maryi Panny Matki Pocieszenia | ||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
I niedziela września | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Wrocławia | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |||||||||||||
51°06′09,00″N 17°05′09,06″E/51,102500 17,085850 |
Kościół Najświętszej Maryi Panny Matki Pocieszenia – rzymskokatolicki kościół parafialny, należący do dekanatu Wrocław północ II (Sępolno) archidiecezji wrocławskiej. Znajduje się na osiedlu Dąbie.
Jest to świątynia zaprojektowana jako budowla tymczasowa przez Josefa Ebersa[2] i wzniesiona w 1919 roku dla zakonu Redemptorystów. Do jej budowy użyto drewna z rusztowań remontowanych wież katedry. Świątynia zbudowana jest w konstrukcji szkieletowej, o trzech nawach, typu bazylikowego, z zakrystią i kruchtą, będącymi dobudówkami. Budowla przekryta jest dachem dwuspadowym, z osadzoną na styku połaci dachowych, wieżyczką na sygnaturkę. Od 1951 roku świątynia jest kościołem parafialnym[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ Sławomir Brzezicki, 2008: Architekt i kościół (wokół architektury kościoła św. Elżbiety). W: Dzieje Parafii Świętej Elżbiety przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu, red. Rościsław Żerelik, Jarosław Maliniak. Wyd. Gajt 1991 s.c., Wrocław, s. 189
- ↑ Kościół w cieniu Teków. Spacerem po Wrocławiu. [dostęp 2016-07-31]. (pol.).