Kod Baudot
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kod Baudot (od nazwiska jego wynalazcy Émile Baudot) - zestaw znaków używanych w dalekopisach, pierwowzór kodów EBCDIC oraz ASCII.
Oryginalny kod Baudot powstał około roku 1874 i znany jest jako International Telegraph Alphabet No 1 (ITA1) i nie był już więcej używany.
Około roku 1901 kod Baudot został zmodyfikowany przez Donalda Murraya. Kolejne modyfikacje zrobił Western Union. Od tego czasu kod Baudot nosi nazwę International Telegraph Alphabet No 2 (ITA2). ITA2 jest wciąż używany między innymi w telekomunikacyjnych urządzeniach dla głuchoniemych TDD i w krótkofalarstwie jako RTTY.
