Przejdź do zawartości

Kod Baudot

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kod Baudot (od nazwiska jego wynalazcy Émile’a Baudota) – zestaw znaków używanych w dalekopisach, pierwowzór kodów EBCDIC oraz ASCII.

Oryginalny kod Baudot powstał około roku 1874 i znany jest jako International Telegraph Alphabet No 1 (ITA1) – nie jest już on używany. Około roku 1901 kod Baudot został zmodyfikowany przez Donalda Murraya (kod Baudot-Murray). Kolejne modyfikacje wykonał Western Union i od tego czasu kod Baudot został zatwierdzony jako International Telegraph Alphabet No 2 (ITA2). ITA2 jest wciąż używany między innymi w telekomunikacyjnych urządzeniach dla głuchoniemych TDD i w krótkofalarstwie jako RTTY.

Poniższa tabela przedstawia wartości kodu Baudot:

Ltr Fig Hex Bin Description
0 NULL 0 00000 NULL, Nothing (blank tape)
1 E 3 1 00001
2 LF 2 00010 Line Feed (new line)
3 A 3 00011
4 SP 4 00100 Space
5 S ' 5 00101
6 I 8 6 00110
7 U 7 7 00111
8 CR 8 01000 Carriage Return
9 D ENC 9 01001 Enquiry (Who are you?, WRU)
10 R 4 0A 01010
11 J BELL 0B 01011 BELL (ring bell at the other end)
12 N , 0C 01100
13 F ! 0D 01101
14 C : 0E 01110
15 K ( 0F 01111
16 T 5 10 10000
17 Z + 11 10001
18 L ) 12 10010
19 W 2 13 10011
20 H $ 14 10100 Currency symbol (can also be £)
21 Y 6 15 10101
22 P 0 16 10110
23 Q 1 17 10111
24 O 9 18 11000
25 B ? 19 11001
26 G & 1A 11010 Can also be @
27 FIGS 1B 110.11 Figures (Shift on)
28 M . 1C 11100
29 X / 1D 11101
30 V ; 1E 11110
31 LTRS 1F 11111 Letters (Shift off)


Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]