Kokoryczka okółkowa

Kokoryczka okółkowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	szparagowce
Rodzina	szparagowate
Rodzaj	kokoryczka
Gatunek	kokoryczka okółkowa
	Nazwa systematyczna
	Polygonatum verticillatum (L.) All.; Fl. Pedem. 1: 131 (1785)
Synonimy
	Campydorum verticillatum (L.) Salisb.; Convallaria leptophylla D.Don; Convallaria stellifolia Peterm.; Convallaria verticillata L.; Evallaria verticillata (L.) Neck.; Polygonatum angustifolium Bubani; Polygonatum erythrocarpum Hua; Polygonatum jacquemontianum Kunth; Polygonatum kansuense Maxim. ex Batalin; Polygonatum leptophyllum (D.Don) Royle; Polygonatum macrophyllum Sweet; Polygonatum minutiflorum H.Lév.; Polygonatum roseum Hook.; Sigillum verticillatum (L.) Montandon; Troxilanthes angustifolia Raf.;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kokoryczka okółkowa (Polygonatum verticillatum) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny szparagowatych. Występuje w dużej części Europy, choć bez jej krańców północnych, wschodnich, południowych i zachodnich, w Azji Mniejszej i na Kaukazie, w Himalajach, południowych i środkowych Chinach^[3]. W Polsce rozpowszechniona na południu, zwłaszcza w górach, poza tym rozproszona na północy w pasie pojezierzy. W środkowej części kraju ma pojedyncze stanowiska^[4].

Morfologia

Łodyga: Wzniesiona i kanciasta o wysokości przeważnie 50–80 cm, wyjątkowo do 100 cm. Nie rozgałęzia się, przeważnie jest naga. Wyrasta z czołgającego się kłącza.
Liście: Mają równowąski lub podługowaty kształt i blaszkę liściową o szorstkich brzegach. Bezogonkowe, tworzą na łodydze okółki, w każdym okółku 3–7 liści.
Kwiaty: Zwisające kwiaty o długości do 2,5 cm wyrastają na szypułkach w kątach okółków liściowych, w liczbie 1–7 w jednym okółku. Mają 6-ząbkowy, rurkowaty okwiat białej barwy o długości 5–10 mm. 6 pręcików. Roślina kwitnie od maja do czerwca.
Owoce: Jagody z kilkoma nasionami, po dojrzeniu koloru czerwonego.

Biologia i ekologia

Występuje w cienistych lasach i zaroślach. W górach bardziej rozpowszechniona niż na niżu. Geofit. Gatunek charakterystyczny dla Cl. Betulo-Adenostyletea^[5].

Roślina trująca: Trujący jest cały pęd nadziemny.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-10-01] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Polygonatum verticillatum (L.) All., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-13] .
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 418, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-10-01] (ang.).

[powo-3] Polygonatum verticillatum (L.) All., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-13] .

[4] Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 418, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

[5] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]