Kolcobrzuch zielony
| Tetraodon fluviatilis[1] | |||
| Hamilton, 1822 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kolcobrzuch zielony | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Kolcobrzuch zielony[3] (Tetraodon fluviatilis) – gatunek ryby z rodziny rozdymkowatych.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje na obszarze południowej i południowo-wschodniej Azji (Indie, Sri Lanka, Archipelag Malajski (Półwysep Malajski, Birma, Tajlandia, Filipiny, Wyspy Sundajskie w słodkiej i słonawej wodzie w strefie przybrzeżnej mórz i oceanów.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Ryby przebywają na terenie pokrytym kryjówkami z roślin i kamieni. Wraz ze wzrostem stają się mniej towarzyskie. Są wówczas agresywne, wojowniczo nastawione do innych ryb. Zaleca się hodowlę tego gatunku w akwarium jednogatunkowym. Cechą charakterystyczną tej ryby jest "nadymanie się" w razie zagrożenia dzięki obecności w organizmie specjalnego typu worka w postaci uchyłka jelita o rozciągliwych ściankach, a nawet "udawanie" śniętej ryby pływając do góry brzuchem.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Tułów pokryty małymi kolcami. Ubarwiony zielono-żółto, zielono-oliwkowo ze zmiennymi, ciemnymi plamami. Od strony brzusznej jaśniejszy, bardziej szary u starszych osobników. Kolcobrzuch zielony posiada otwór gębowy zaopatrzony w silne płytki zębowe (po dwie w każdej szczęce) umożliwiające rozłupywanie skorupy ślimaków i małży. Posiada wypukłe i ruchome oczy, które mogą poruszać się niezależnie od siebie pozwalając rybie penetrację terenu[4].
Dorasta do 15 – 18 cm.
Dymorfizm płciowy[edytuj | edytuj kod]
Płeć trudna do określenia
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Bardzo trudny w warunkach sztucznych (domowych). W okresie rozrodu pary same się dobierają i mogą składać ikrę co 2-3 tygodnie. Do tarła wymagana jest temperatura ok. 28 °C. Ikra składana jest w kryjówkach/grotach w ilości ok. 200-300 ziaren. Po tarle ikrą opiekuje się samiec[5]. Wylęg narybku następuje po ok. 5-6 dniach, po następnych trzech dniach larwy narybku zaczynają pływać. Narybek karmiony jest posiekanym i roztartym mięsem z ryb, małży, ślimaków, wątroby. Narybek dość szybko rośnie (jest żarłoczny).
Warunki w akwarium[edytuj | edytuj kod]
| Zalecane warunki w akwarium | |
|---|---|
| Zbiornik | duży do bardzo dużego o małym natężeniu światła |
| Temperatura wody | °C 22-24 |
| Twardość wody | woda miękka lub średnio miękka |
| Skala pH | ok. 7 |
| pokarm | Rureczniki, larwy komarów i inne owady wodne, wazonkowce, siekane mięso (wątroba cielęca lub wołowa) pokarm roślinny, pokarm suchy. Smakołykiem są ślimaki, mięso rybie, małże. |
Wymagania hodowlane[edytuj | edytuj kod]
Woda tzw. "stara" z okresową i częściową jej wymianą powinna być dobrze przewietrzana i filtrowana. Do wody konieczna jest dotacja soli kuchennej w ilości 1 łyżeczka na ok. 10-20 l wody. Nie należy ryb przekarmiać.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tetraodon fluviatilis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Tetraodon fluviatilis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Hans Frey, Akwarium Słodkowodne, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa, 1990, ISBN 83-217-2777-8
- ↑ Diana Ławniczak , Kolcobrzuchy, AKWARIUM 1/89
- ↑ Akwarium Słodkowodne, Hans Frey, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa, 1990, ISBN 83-217-2777-8, str. 276-277
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stefan Kornobis, Słodkowodne ryby akwariowe : hodowla i rozmnażanie, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, s. 233-235, ISBN 83-210-0818-6, OCLC 749420818.
- H. Skrzyński, Kolcobrzuch zielony, AKWARIUM 5/77